ถ้าแม่ร่าน แม่ขอโทษ
ตอน โดนปรนนิบัติ
ท่ามกลางงานเปิดแกลเลอรี่ในโรงแรมหรู ยามการประมูลภาพเขียนจบลง แขกทั้งหลายก็ทยอยออกไป บ้างยังยืนจับกลุ่มคุยกัน
หนุ่มวารินที่อยู่ในชุดสูทยับๆกำลังสั่งงานลูกน้อง รินรดายืนข้างและคอยเอาผ้าเช็ดหน้าซับเหงื่อบนหน้าหล่อๆ
เหม่อมองผู้ชายคนนี้ก็นึกฉงนใจ วันก่อนเค้าเป็นนักดนตรี ตอนนี้เป็นนักธุรกิจ เมื่อเช้ายังเป็นนักซิ่งรถอยู่เลย
"ลงไปข้างล่างกันเถอะ" เสียงหนุ่มน้อยกระซิบหู เค้าพูดจาเหมือนรุ่นเดียวกันแถมยังจับมือคุณแม่เดินออกจากงานไปดื้อๆ
"งานของตัวเอง ผลงานตัวเอง หมะ ไม่อยู่ดูก่อนเหรอคะ" คุณแม่งง
วารินก้มลูบผมยาวๆให้เข้าที่ พลางเอ่ยแกมยิ้ม "ผมไม่อยู่ลูกน้องก็จัดเองได้ ดูสภาพคุณซิ ผมยุ่งไปหมด ต้องไปอาบน้ำแล้วนะ"
ว่าแล้วหนุ่มหล่อก็จูงรดาลงลิฟท์ไปชั้นล่าง เธอค่อนข้างแปลกใจที่เค้าเดินไปกดรหัสเปิดประตูห้องได้ง่ายๆ
"ไม่เช็คอินก่อนเหรอคะ" คุณแม่งง ข้อมือยังโดนจ
