ถ้าคิดสักนิดในตอนนั้น คงไม่เสียสิ่งที่ดีที่สุดอย่างเธอไป เหมือนตอนนี้...
["ลุงชาติค่ะ อย่าว่าพี่เปรมเลยนะ พี่เปรมเก่งที่สุดแล้วค่ะ แล้วพอหลินเรียนจบ หลินก็ได้มาช่วยงานพี่เปรมแล้ว"
"ความสามารถอะไรก็ไม่มี แล้วแบบนี้ลุงจะมั่นใจให้มันขึ้นเป็นประธานได้ยังไง"
"..." เปรมได้แต่ก้มหน้าฟังคำดูถูกจากพ่อตัวเอง
"ได้สิคะลุงชาติ ก็หลินบอกแล้วไงว่าพี่เปรมเก่ง ถ้าลุงชาติให้พี่เปรมขึ้นเป็นประธาน พี่เปรมก็ต้องทำได้อยู่แล้ว เชื่อหลินนะคะลุงชาตินะๆ" รรินดาก็อ้อนให้เต็มที่
"โอเค เดี๋ยวลุงจะพิจารณาอีกที"
"จริงหรอครับพ่อ" และเปรมก็ถามขึ้นด้วยความดีใจ
"เพราะหนูหลินหรอกนะ" พูดจบชาติชัยก็เดินออกไปทันที
"ครับพ่อ ขอบคุณมากนะครับพ่อ" และเปรมก็หันไปจับมือรรินดาแน่น
"พี่เปรมของหลินเก่งที่สุดแล้วค่ะ"
"ขอบคุณมากนะหลิน ขอบคุณครับ" เปรมหันมากอดรรินดาแน่น
"หลินจะคอยเป็นกำลังใจให้พี่เปรมนะคะ หลินจะคอยอยู่ด้วยทุกความ
