เมื่อมากินข้าวด้วยกันสองคนปริญก็ไม่ได้สนใจมินตราเลยแม้แต่น้อย เอาแต่ดูโทรศัพท์อยู่แบบนั้น แล้วก็ทำสีหน้าหงุดหงิดออกมาอย่างเห็นได้ชัด
"พี่ปริ้นเป็นอะไรคะ!" มินตราก็ทำออกมาด้วยความไม่พอใจ
"เปล่า หิวก็รีบกินเถอะพี่มีงานต้องทำ" ปริญพูดพร้อมกับยังกดโทรศัพท์ต่อ
"ดูพี่ปริ้นจะเปลี่ยนไปนะคะ ช่วงนี้ก็ไม่เห็นนัดมินเลย พี่ปริ้นก็ยังไม่ตอบมินเลยนะว่าทำไม ไม่เอานะคะเหตุผลที่ว่างานยุ่ง" คนอย่างเธอมีหรือผู้ชายคนไหนจะกล้าปฏิเสธ แต่ปริญวันนี้ไม่เหมือนกับปริญวันก่อนๆที่ต้องการเธอแล้ว
"ฟังนะ พี่ไม่ว่าง" ปริญปิดโทรศัพท์ลงเงยหน้าขึ้นมามองหน้ามินตราแล้วพูดขึ้นเสียงแข็ง
"แต่ตอนนี้เราก็ทำงานด้วยกันแล้วนะคะ" มินตรารู้สึกหนักอึ้งในใจขึ้นมาเล็กน้อย เพราะปริญไม่เคยพูดจาแบบนี้กับเธอ
"งานก็ส่วนงานไม่เกี่ยวกับเรื่องส่วนตัว"
"นี่มินอุตส่าห์เสียเวลามารับงานให้พี่ปริ้นเลยนะคะ" เธอทิ้งงานไปตั้งหลายงาน เพื่อมาอยู่ทำงาน
