"หลินแกเป็นอะไรหรือเปล่าทำไมอารมณ์ดีจัง" เจินก็ถามขึ้นเมื่อเห็นรรินดานั่งกินข้าวไปยิ้มไป
"เปล่าหรอก"
"ก็เห็นอยู่ว่าแกยิ้ม อารมณ์ดีอะไรไม่ทราบ"
"เปล๊าาาา อิ่มยัง"
"ทำไม แกรีบหรอ"
"ก็..."
"พี่อรลาไม่ใช่หรอ เห็นพี่กรหัวหน้าแผนกฉันบอกว่าพี่อรลาตั้ง 2 วัน"
"อ่อใช่"
"แล้วแกจะรีบไปไหนงานเยอะหรอ"
"นิดหน่อย" งานไม่เยอะหรอกคนนี่สิเยอะ เยอะจนเธอขยับตัวไม่ไหนไม่ได้เลย เอะอะก็กอด เอะอะก็หอมอยู่แบบนั้น...
"จะว่าไปนี่ก็เป็นเดือนแล้วฉันยังไม่ได้ขึ้นไปหาเฮียเลย" เพราะแผนกที่เจินฝึกงานอยู่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับฝ่ายผู้บริหารเลย ทั้งเจินยังอยู่ในฐานะนักศึกษาฝึกงาน ไม่ได้โอ้อวดกับใครต่อใครเลย ว่าเป็นน้องสาวของเจ้าของบริษัทน้อยคนนักที่จะรู้ รรินดาเองก็ยังแปลกใจนึกว่าจะมีแต่ในละครเพิ่งมาเห็นเจินนี่แหละในชีวิตจริง
ต่างจากดาวที่โอ้อวดคนไปทางบริษัท ว่าสนิทกับปริญมากทั้งอย่างเรียกเฮียอย่างนั้นเฮียอย่างนี
