เพื่อนเพลงนั่งบาโซาอยู่ริมหน้าต่าง ดวงตาคู่สวยมองผ่านกระจกใสแลเห็นทะเลสาบสีน้ำเงินเข้มสุดลูกหูลูกตา
"ชอบหรือเปล่าครับ" เบนิซิโอเดินมานั่งข้างกาย
"ชอบสิคะ" เธอตอบในขณะที่สายตายังคงทอดมองไปยังวิวทิวทัศน์
"ชอบมากกว่าผมอีกหรอครับ" เบนิซิโอเรียกร้องความสนใจเหมือนเด็ก
"ชอบมากกว่าค่ะ ตอนนี้มองหน้าคุณแล้วหงุดหงิด" เธอแกล้งเขาเพราะความจริงแล้วเธอคิดถึงและอยากมองหน้าเขามากกว่า
"ผมทำอะไรผิดครับที่รัก" เบนิซิโอสวมกอดเธอจากด้านหลังแผ่วเบา เพื่อนเพลงเอนหลังพิงแผงอกกว้างของชายหนุ่มด้วยความรู้สึกอบอุ่น
"อีกสองวันเรากลับเมืองไทยกันนะครับ ผมให้สัญญาว่าต่อจากนี้ไปผมจะไม่มีทางห่างไกลกับคุณอีก" เขาพูดเสียงหนักแน่นและกดจมูกโด่งลงบนศีรษะทุย กลิ่นหอมของเธอดึงดูดเขาเข้าหาเธอทุกครั้งไป อารมณ์โรแมนติกแปรเปลี่ยนราวถูกพายุรักกำลังแรงสูงพัดพาเขาสู่ที่สูง เบนิซิโอกอดรัดร่างบางแน่นขึ้นเพื่อนเพลงต้องค่อยๆพลิกกายหันม
