"เอม...เอม"
"คะ?" ร่างบางดันตัวนั่งหลังตรง ตื่นจากการหลับใหล เธอนั่งหลับบนเก้าอี้ห้องไอซียูของโรงพยาบาลโดยมีเซฮายนั่งอยู่ข้างๆตลอด
"ไปทานข้าวก่อน ค่อยมาใหม่"
"แต่เอม..."
"อย่าดื้อครับ เกิดเอมเป็นอะไรไปอีกคนจะยุ่ง ไปกันเอมอยากกินอะไร"
"อะไรก็ได้ค่ะเอมกินได้หมด"
เซฮายพาเฌอเอมออกไปทานอาหาร โดยให้เอ็นเฝ้าเคเบิ้ลหน้าห้องแทน เผื่อว่า หมอเรียกหาญาติคนไข้ตอนที่เขาไม่อยู่
"เอม...เฮียขอถามอะไรหน่อยได้มั้ย" ระหว่างนั่งทานอาหารในร้านดังไม่ไกลจากโรงพยาบาลมากนัก เซฮายที่มีท่าทีอึกอักในคราแรกตัดสินใจเอ่ยถามร่างบางตรงหน้า
"ถามอะไรหรอคะ"
"เอมยังรักไอ้เคอยู่มั้ย?" เท่าที่เห็นก็พอเดาออกว่าเธอรักน้องชายเขามาก แต่อยากได้ยินกับหูมากกว่า
".....ค่ะ เอมรักเขา รักมาตลอด" เฌอเอมเงียบไป แต่ก็ยอมพูดความในใจออกมา คำตอบของเธอทำเซฮายยิ้มกว้าง หวังอย่างยิ่งว่าทั้งสองคนจะได้ปรับความใจกัน น้องชายจะหายดีและกลับมาใช
