ใบหน้าหล่อเหลาเศร้าสลดลงต่างจากเมื่อครู่อย่างเห็นได้ชัด เคเบิ้ลนั่งมองเฌอเอมเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ฟังเสียงน้ำตกกระทบพื้นกระเบื้องอย่างต่อเนื่อง นานหลายนาทีกว่าเสียงนั้นจะเงียบหายไป พร้อมกับการปรากฏตัวของร่างบางอีกครั้ง
"มองอะไร! ทำไมยังไม่ไปอีกคะ?"
"มองเอมไง...หุ่นเอมน่า....เอ่อ น่า..." เคเบิ้ลแววตาเป็นประกายวาววับ ขบปากล่างเบาๆด้วยท่าทีหื่นกระหาย
"หยุดเลยนะ โรคจิต!!" เสียงหวานเอ่ยดุ เฌอเอมตวัดสายตามองจ้องคนตัวสูงอย่างเอาเรื่อง
"หึหึ! เฮียยังไม่พูดอะไรเลยนะ"
"ออกไปได้แล้ว ฉันจะแต่งตัว"
"แต่งได้เลยเฮียไม่ติด ไม่ต้องเกรงใจครับ" เสียงทุ้มต่ำเอ่ยบอก ยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์
"..." ให้ตายเถอะ! มึนมากพ่อคุณ
แล้วเขาจะยิ้มทำไมเนี่ย..คิดว่าตัวเองหล่อนักรึไง จิ๊!
เออ!ก็หล่อแหละ...แต่ตอนนี้ฉันไม่อิน
"เอมจะออกไปไหนระวังตัวไว้หน่อยก็ดีนะ เผื่อวันไหนเฮียไม่อยู่ อย่าไว้ใจใครง่ายๆ" ระหว่าง
