ก๊อก! ก๊อก! แกร๊ก!
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นและเปิดออกกว้างอย่างไร้มารยาท ด้วยฝีมือของเซฮาย สองเท้าหนักก้าวเดินเข้ามาภายในห้องทำงานของเพื่อนรักอย่างโรเซฟ
"มึงจะเคาะประตูทำไม ถ้าไม่รอกูอนุญาต"
"กูอยากเคาะ มึงจะทำไม"
"มาถึงก็กวนตีน งานการไม่ทำ? น้องชายมึงแต่งงานตั้งหลายวันแล้วไม่ใช่รึไง"
"อืม...ไหนเด็กที่มึงว่า" เขาไม่ตอบ แต่เลือกที่จะตั้งคำถามกลับไป
"ออกไปกับแขก VIP แล้ว มึงช้าเองช่วยไม่ได้" โรเซฟไหวไหล่อย่างไม่ยี่หร่ะ ถ้าบอกว่ามีของดีของเด็ดไอ้เซรีบมาด้วยความเร็วแสง
"..."ร่างสูงดูดีเจ้าของส่วนสูงร้อยเก้าสิบเซนติเมตร ตวัดสายตามองเพื่อนรักอย่างไม่สบอารมณ์ เขาอุตส่าห์รีบกลับมาอังกฤษ ลงจากเครื่องบินก็ตรงมาที่นี่เลย แต่ไอ้เพื่อนเวรดันปล่อยเด็กไปกับคนอื่น แม่ง!
"มึงนั่งรอในห้องก่อน กูออกไปสั่งงานลูกน้องแป๊บนึง" จบคำโรเซฟก้าวเดินออกจากห้องไป โดยไม่ให้ความสนใจ สายตาคาดโทษของเซฮายซักนิด
แก
