วันต่อมา...
นับพลอยรู้สึกตัวตื่นขึ้นบนเตียงกว้างเพียงคนเดียว ไร้ร่างสูงข้างกาย มือบางเลื่อนไปยังที่ว่างบนเตียงเย็นเฉียบ บ่งบอกได้เป็นอย่างดี ว่าที่ตรงนั้นไม่มีเขานอนอยู่นานแล้ว
“ไปไหนแต่เช้า” เสียงหวานบ่นพึมพำเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องน้ำจัดการธุระส่วนตัว และออกมาแต่งหน้าแต่งตัวจนแล้วเสร็จ
“คุณปั้น...เฮียเซอยู่ไหนหรอคะ?”
“นายมีงานด่วนครับ คุณนับพลอยทานมื้อเช้าได้เลยนะครับ บีเตรียมไว้แล้ว เดี๋ยวผมไปส่ง” กำปั้นเอ่ยบอกโค้งศีรษะเล็กน้อย ก้าวเดินออกไปยังโรงจอดรถ
กำปั้นขับรถหรูมาส่งนับพลอยที่มหาลัยตามคำสั่งเจ้านาย ทันทีที่รถจอดสนิทหน้าคณะ ร่างบางระหงก้าวลงจากรถ เดินตรงไปยังตึกเรียนที่ถูกจัดเป็นห้องสอบตามอาจารย์แจ้งไว้
“พลอย...” เสียงแหลมคุ้นหูเอ่ยขึ้นเรียกให้นับพลอยหันไปมองยังต้นทางของเสียง
“...”
“ทำไมแกไม่อ่านข้อความฉันเลย” น้ำหนึ่งถาม พลางก้าวเดินเข้ามาใกล้เพื่อนสนิท
“ฉันไม่ว่
