บทที่ 27 เหยียนหลีจากไปแล้ว
ในชั่วขณะนั้น เยว่ฉีที่กำลังจะลงมือกับเหยียนหลีหยุดชะงัก ก่อนจะใช้ฝ่ามือนั้นปล่อยพลังมาทำร้ายตนเองเพราะนางรู้มาก่อนแล้วว่า เฟิงหลงเหยียนจะมาที่นี่
เพียงชั่วพริบตา เยว่ฉีก็ล้มลง ทุกอย่างดูเหมือนหยุดนิ่ง เหยียนหลียืนแข็งทื่อ น้ำตาไหลอาบแก้ม เธอมองเยว่ฉีที่นั่งกรีดร้องอยู่บนพื้น ดวงตาทั้งสองข้างของนางปิดสนิทรอยเลือดไหลซึมลงมาบนใบหน้า ความเจ็บปวดของเยว่ฉีทำให้บรรยากาศรอบตัวชวนสะพรึง เฟิงหลงเหยียนที่เห็นภาพนี้เต็มตา ขมวดคิ้วด้วยความโกรธ ก่อนจะหันไปมองเหยียนหลีด้วยสายตาเย็นชา
“เจ้าทำเช่นนี้ได้อย่างไร เหยียนหลี!”
เสียงของเขาดังก้อง ราวกับฟ้าผ่าลงมากลางใจนาง
เหยียนหลีสะดุ้ง น้ำเสียงแหบพร่าพยายามปฏิเสธ
“ข้าไม่ได้ทำ… ข้าสาบานได้ว่าไม่ได้แตะต้องศิษย์พี่เลย นางทำตัวเอง!”
“ทำร้ายตัวเองงั้นหรือ?”
เฟิงหลงเหยียนถามกลับ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ
“เหตุใดดวงตาขอ
