บทที่ 22 บนสวรรค์ที่ไม่อาจสงบ
การเดินทางจากโลกมนุษย์ขึ้นสู่สวรรค์เป็นไปอย่างรวดเร็ว ทันทีที่พวกเขาก้าวข้ามประตูแห่งอาณาจักรสวรรค์ความงดงามอันวิจิตรของสถานที่ก็ทำให้ทุกคนตะลึง อาคารตำหนักสีทองส่องประกายเมื่อกระทบแสงแดด เมฆขาวที่ลอยต่ำราวกับปุยสำลี และบรรยากาศที่สงบนิ่งราวกับเวลาไม่เคลื่อนไหว
หลังจากเดินทางถึงตำหนักใหญ่ เหล่าเจ้าหน้าที่ในสวรรค์ก็ออกมาต้อนรับผู้มาใหม่ พวกเขาแยกศิษย์ชายและหญิงออกจากกันทันที
“พวกศิษย์ชายตามข้ามา”
ชายในชุดคลุมสีทองผู้หนึ่งประกาศอย่างเฉียบขาด ก่อนหันไปทางศิษย์หญิง
“ส่วนพวกเจ้าตามข้าผู้นี้”
เหยียนหลีเหลือบมองหลงอวี่ที่ถูกนำไปยังตำหนักชาย หลงอวี่หันกลับมามองนางเช่นกัน ก่อนจะพยักหน้าให้เป็นเชิงว่า เจ้าต้องเข้มแข็ง
นางสูดหายใจลึก แม้ว่าร่างกายจะยังอ่อนแอจากการต่อสู้ที่เพิ่งผ่านพ้นมา แต่หัวใจของนางกลับเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น
เมื่อศิษย์หญิงกลุ่มใหม่ถูกนำมาถึงต
