บทที่ 13 ความสงสัยกับความวุ่นวายเล็ก ๆ ในยามเย็น
แสงแดดยามเย็นสาดกระทบลานฝึกของสำนักเทียนหลง
เหยียนหลีนั่งปาดเหงื่ออยู่ใต้ร่มไม้ หลังจากฝึกท่วงท่ากระบี่และการควบคุมพลังวิญญาณมาตลอดทั้งวัน ขณะที่นางพยายามปัดฝุ่นบนเสื้อคลุม หลงอวี่ก็เดินเข้ามาพร้อมกับน้ำเต้าบรรจุน้ำเย็น
“เจ้าดื่มนี่สิ”
เขายื่นให้นาง
เหยียนหลีรับขวดรูปทรงน้ำเต้ามาอย่างไม่อิดออด แต่หลังจากดื่มจนชื่นใจ นางก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงติดจะบ่นเล็กน้อย
“ข้ารู้สึกเหนียวตัวไปหมด อยากจะอาบน้ำสักที”
หลงอวี่เลิกคิ้ว
“ง่ายนิดเดียว เจ้าไปโรงอาบน้ำหลังสำนักได้เลย”
เหยียนหลีชะงัก ก่อนจะหันมามองเขาด้วยสายตาขุ่นเคือง
“สหายเจ้าจะบ้าหรือ? ที่นั่นมีแต่บุรุษ ข้าเป็นสตรี จะไปรวมกับพวกเขาได้อย่างไร?”
คำพูดของนางทำให้หลงอวี่เกาหัวแกรก ๆ
“งั้นจะให้ข้าทำอย่างไรเล่า?”
นางจ้องเขาเขม็ง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ข้าไปโรงอาบน้ำของสตรีได้ห
