บทที่ 26 หัวใจที่แตกสลายกับความลับที่เปิดเผย
เวลาพลบค่ำ
เหยียนหลีนั่งอยู่ริมสระน้ำบนสวรรค์ แสงอาทิตย์ที่ใกล้ลับขอบฟ้าทอแสงสีทองระยิบระยับบนผิวน้ำ ทว่าภายในใจของนางกลับเต็มไปด้วยความเศร้าโศก นางหยิบก้อนกรวดจากพื้นขว้างลงในน้ำไปพลาง เอ่ยบ่นกับตัวเองด้วยน้ำเสียงที่เจือความน้อยใจ
“ท่านเฟิง… ท่านช่วยข้าทำไม? ท่านนำข้าออกมาจากในป่าทำไม? หากสุดท้ายแล้วท่านจะให้ความหวังข้าเพียงเพื่อทำลายมัน…”
นางพึมพำ น้ำตาหยดใสไหลอาบแก้ม
“หรือข้าก็เป็นเพียงหมากตัวหนึ่งของท่าน… เหมือนที่ศิษย์พี่เยว่ฉีพูด ข้าไม่มีค่าอะไรเลยใช่หรือไม่?”
นางเงยหน้ามองท้องฟ้ากว้างด้วยสายตาที่พร่ามัว
“ฟางเสียนหลี… ศิษย์พี่เยว่ฉีคือคนรักของท่านในอดีตใช่ไหม? แล้วข้าล่ะ… ข้าจะเป็นอะไรได้อีก?”
มือเรียวบางขว้างก้อนกรวดลงน้ำอีกครั้งด้วยความโกรธ ก่อนจะนอนหงายราบไปกับพื้นหญ้า สายลมพัดเบา ๆ ลูบไล้ใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาของนาง
“ถ้าอย่าง
