บทที่ 30 การกลับมาของฟางเสียนหลี
ณ ใจกลางป่าทางทิศเหนือ
เหยียนหลีที่ฟื้นขึ้นมา ด้วยพลังของหลงอวี่และความเสียสละของเขา ลืมตาขึ้นท่ามกลางแสงจันทร์สลัว นางรู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงบางอย่างในร่างกาย ราวกับว่าความทรงจำเดิมที่เลือนรางกำลังกลับมาช้า ๆ
ภาพในอดีตของนางในฐานะฟางเสียนหลีค่อย ๆ ทอประกายในจิตใจ นางจำได้ถึงความรักที่เคยมีต่อเฟิงหลงเหยียน ความสุขในวันที่ได้อยู่เคียงข้างเขา และความเจ็บปวดเมื่อเขาเข้าใจผิดคิดว่านางเป็นศัตรู
“เขาฆ่าข้า… ด้วยน้ำมือของเขาเอง”
คำนี้ดังก้องในหัว ราวกับเข็มแหลมที่ทิ่มแทงหัวใจของนาง
เหยียนหลีเดินโซเซไปที่ริมแม่น้ำ สายน้ำใสราวกระจกสะท้อนภาพของนาง เมื่อก้มลงมอง นางเห็นใบหน้าของฟางเสียนหลีชัดเจนในผืนน้ำ
“นี่… ข้าคือฟางเสียนหลีอย่างนั้นหรือ?”
นางพึมพำ น้ำตาร่วงลงสู่แม่น้ำ ใบหน้าที่สะท้อนในน้ำนั้นไม่ใช่ของเหยียนหลีที่นางเคยรู้จัก มันคือใบหน้าของฟางเสียนหล
