บทที่ 25 ใส่ร้าย
เยว่ฉีมองปิ่นปักผมในมือ ขณะที่ความคิดในหัวของนางหมุนวนไปมา ใจหนึ่งเต็มไปด้วยคำถาม แต่ใบหน้าแสดงออกอย่างสงบเสงี่ยม นางแสร้งทำเป็นไม่รู้จักสิ่งนั้น ปั้นหน้านิ่ง ๆ และถามกลับไปด้วยความสงสัย
“ข้าจำไม่ได้ ท่านเทพหมายถึงสิ่งใด? ของคนรักท่านหรือ?”
เสียงของนางแฝงไปด้วยความสงสัยที่เหมือนจะตั้งคำถาม แต่
จริง ๆ แล้วกำลังตรวจสอบท่าทางของเฟิงหลงเหยียน
ในขณะที่เฟิงหลงเหยียนไม่ได้รู้สึกว่าคำถามของนางมีเจตนาแอบแฝง เขาแค่มองไปที่เยว่ฉีด้วยแววตาที่สงบก่อนจะหยิบภาพวาดจากมือของตนแล้วยื่นมันให้กับนาง
เยว่ฉีรับภาพนั้นอย่างช้า ๆ และคลี่ดูด้วยมือที่สั่นเล็กน้อย เมื่อเห็นใบหน้าที่วาดไว้ในภาพนั้น ดวงตาของนางตากระตุกอย่างไม่ตั้งใจ ใบหน้าของนางในภาพนั้นไม่ใช่เพียงแค่คล้ายกัน แต่มันคือใบหน้าของฟางเสียนหลีในอดีตอย่างไม่ต้องสงสัย
“นี่มัน…”
นางพึมพำด้วยเสียงต่ำ
เฟิงหลงเหยียนยิ้มขึ้นอย่างมั่นใจ
