ปิ่นมุกมีสีหน้าที่เรียบนิ่ง เธอเม้มปากเอาไว้แน่น พร้อมกับความร้อนลุ่มที่อยู่ในอก
“ลูกพี่ครับติดสาวที่มหาลัยนี้เหรอครับ?” สันติเอ่ยถาม ทั้งที่เขานั่งเป็นคนขับรถสปอร์ตคู่ใจของอีธาน
“เออ”
“ผมว่าคนนี้ไม่ธรรมดานะครับ”
“อะไรของมึง?” อีธานถามเสียงเข้ม
“ก็ฝากรอยไว้เยอะขนาดนี้ ลูกพี่ข่มขืนน้องเขาอีกแล้วเหรอ?”
“กูก็แค่จับกด”
“โหยยยย...คือกันแหละครับลูกพี่ จับกด กับ ข่มขืน” สันติลูกน้องที่รุ่นราวคราวเดียวกันเอ่ยแซว
ส่วนอีธานก็แอบอมยิ้ม
ไม่มีลูกน้องคนไหนจะกล้าแซวเขาอย่างสันติ เพราะอีธานเป็นคนค่อนข้างโหด และจะดูนิ่งมากเมื่ออยู่ในเวลางาน
ดีที่สันติเป็นลูกน้องที่เขาส่งเสียให้มันเรียนในมหาลัยดังๆ เหมือนกัน เพราะความสงสารที่สันติเป็นเด็กกำพร้า ดีที่มีแม่ของอีธานรับเลี้ยงเอาไว้
“เดี๋ยวมึงมาส่งกูแล้วกลับไปดูเด็กกูด้วย เรียนอยู่คณะที่มึงไปรับกูวันนี้”
“ครับลูกพี่” ดีนะที่สันติ เรียนอยู่ที่เดียวกัน
