18
มีพ่อตั้งแต่เมื่อไร
พิณลดายืนกอดอกพิงไหล่กับกรอบประตูห้องของลูกที่เปิดอ้าไว้ สองพี่น้องกำลังระดมสมองทำการบ้านด้วยกันอย่างตั้งอกตั้งใจ หนึ่งในข้อดีของการเป็นฝาแฝดก็คงเป็นเรื่องเรียนที่สามารถช่วยเหลือกันได้
พิณลดาเฝ้ามองลูกๆ อยู่ห่างๆ และรอกระทั่งพวกเขาทำการบ้านเสร็จ เมื่อนั้นจึงลงมือเคาะประตูให้สัญญาณ
“ก๊อกๆ ขอแม่หมอเข้าไปหน่อยได้ไหมจ๊ะ”
“เชิญค่ะ อันที่จริงหนูก็เห็นแม่หมอยืนอยู่หน้าประตูตั้งนานแล้ว แต่ไม่ยอมเข้ามาสักที หนูก็เลยต้องสร้างภาพเป็นเด็กขยันทั้งที่อยากนอนจะแย่”
“แหม สารภาพความในใจออกมาหมดเปลือกเลยนะ” มือบางยีผมลูกสาวอย่างมันเขี้ยวแล้วเรียกแฝดพี่มานั่งบนเตียงข้างกัน “แม่มีเรื่องจะคุยกับฮันเตอร์และฮันนี่ เป็นเรื่องสำคัญด้วย ดังนั้นแม่ก็เลยรอให้เราทำการบ้านให้เสร็จก่อนไม่อยากขัดจังหวะ เพราะเดี๋ยวจะไม่มีอารมณ์กลับมาทำต่อ”
“เรื่องอะไรเหรอครับ”
“เรื่องที่เราเล่นละครกัน
