รติรสนั่งรถเมล์มาสามป้ายจากนั้นก็เดินเข้ามาในซอยประมาณร้อยเมตรก็ถึงร้านเบเกอรี่ของพี่สุรีย์พร
“สวัสดีค่ะพี่สุ” หญิงสาวยกมือไหว้เจ้าของร้านที่กำลังจัดขนมอยู่ภายในร้าน
“สวัสดีจ้ะโรส ร้านพี่หายากไหม”
“ไม่เลยค่ะลงรถเมล์แล้วเดินต่อมาอีกนิดเดียว กิจการเป็นยังไงบ้างคะพี่สุ”
“ก็เรื่อยๆ นะตอนนี้ลูกค้าเริ่มมีมากขึ้นพี่จ้างลูกน้องมาช่วยงานอีกสองคน”
“ถ้าวันไหนโรสหยุดขอมาเป็นลูกมือพี่สุด้วยได้ไหมคะ โรสก็อยากจะทำขนมเป็นเหมือนกันค่ะ”
“มาฝึกไว้ก็ดีเหมือนกันนะเผื่ออนาคตจะได้เปิดร้านแบบพี่”
“เป็นเจ้านายตัวเองแบบนี้โรสว่ามันดีมากๆ เลย”
“แต่พี่ว่าโรสอายุยังน้อยทำงานหาประสบการณ์ไปก่อนก็ได้เอาไว้อายุเยอะอย่างพี่ค่อยลาออกมาทำ ถึงตอนนั้นก็น่าจะไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงินมาก”
“ใช่ค่ะโรสก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน”
“อยากจะกินอะไรไหมล่ะ เลือกได้ตามสบายเลยนะ”
“ไม่เป็นไรค่ะพี่สุโรสเกรงใจ”
“จะต้องเกรงใจกันทำไมล่ะ โ
