ศยามลอยากเข้าไปกราบขอบคุณพยัคฆ์เหลือเกิน ที่ให้เธอมาทำงานที่ร้านวันนี้ ทำให้เธอมีเพื่อนเพิ่มมากขึ้น และยังรู้สึกสนุกที่ได้ทำงานด้วยซ้ำ เหมือนได้เปิดโลกอีกด้านหนึ่งที่เธอยังไม่เคยสัมผัส
“เหนื่อยไหมครับน้องพริก”
“นิดหน่อยค่ะพี่ก้อง แต่สนุกมากกว่า ลูกค้าเยอะแบบนี้ทุกวันเลยเหรอคะ”
“เกือบๆ ครับ ลูกค้าจะเข้าเยอะก็วันศุกร์กับเสาร์ครับ หรือไม่ก็วันที่มีคอนเสิร์ตจากศิลปินครับ”
“ค่ะ” มีคอนเสิร์ตแบบนี้เธอก็จะได้ดูศิลปินใกล้ๆ ซิ
“ก้องวิสกี้โต๊ะห้า กับ โมฮีโต้โต๊ะสิบสาม”
“เดี๋ยวพริกช่วยค่ะ แบ่งกันไปคนละโต๊ะนะคะ”
“ขอบคุณครับ”
ทุกการกระทำของศยามล ทุกการเคลื่อนไหวของหญิงสาว อยู่ในสายตาของคนอยากกลั่นแกล้งตั้งแต่ต้น พยัคฆ์นั่งมองศยามลทำงานบนห้องทำงานของตัวเองผ่านกระจก
มองตั้งแต่ลูกค้าเริ่มเข้าร้าน จนถึงเวลาที่โต๊ะแทบไม่พอนั่ง ไม่รู้ตัวเองคิดถูกหรือผิด ที่พาศยามลมาทำงานด้วย หวังจะเห็นหญิงสาวโวยวายไม
