พยัคฆ์ถือกระเช้าเครื่องดื่มสุขภาพลงมาจากรถ เดินมายังหน้าร้านขายเครื่องสังฆภัณฑ์ที่ใหญ่ที่สุดในตลาดก็ว่าได้ เป็นร้านเก่าแก่ที่ชายหนุ่มเห็นมาตั้งแต่จำความได้
“สวัสดีครับอาม่า” วางกระเช้าลงบนโต๊ะหน้าร้าน ยกมือไหว้อาม่าเจ้าของร้าน ที่มีอายุมากกว่าแปดสิบปี แต่สุขภาพร่างกายยังแข็งแรง
“สวัสดีอาเสือ เป็นไงบ้างเรา หายหน้าหายตาไปนาน ไม่มาหาอาม่าบ้างเลย” คนแก่ตัดพ้อน้อยใจให้ เมื่อพยัคฆ์หายหน้าไปนานพอสมควร ก็เห็นมาตั้งแต่ยังเป็นเด็กมาวิ่งเล่นอยู่หน้าร้าน
“ช่วงนี้ผมยุ่งนิดหน่อยครับ เลยไม่ได้มาเยี่ยมอาม่าเลย”
“ยุ่งกับงานหรือยุ่งกับสาวๆ กันแน่”
“นี่ไอ้ณัฐมันเอาผมมาเผากับอาม่าอีกแล้วใช่ไหมครับเนี่ย”
“กูไม่ได้เผา กูแค่เอามาเล่าให้อาม่าฟัง ก็อาม่าถามกูว่ามึงไปไหน ทำไมพักหลังไม่มาที่ร้าน กูก็เลยบอกไปว่ามึงยุ่งอยู่กับปัญหาหัวใจ” พยัคฆ์อยากจะทุบเพื่อนตัวดีสักทีให้หายหมั่นไส้
“มีสาวแล้วไม่เห็นพามาให้อาม่
