“แกทำแบบนี้ได้ยังไงเสือ! แกยังมีความเป็นลูกผู้ชายอยู่หรือเปล่า แกไม่คิดเลยเหรอว่าหนูพริกจะเป็นยังไง” เสี่ยอำนาจบันดาลโทสะใส่ลูกชายด้วยความโมโหเกรี้ยวกราด หลังจากที่ได้รับโทรศัพท์ ว่าศยามลหายไปจากการที่ลูกชายปล่อยไว้ข้างถนน
ความวิตกกังวลเกิดขึ้นจับใจ คิดไปต่างๆ นานา ขออย่าให้เป็นอย่างที่ตนคิดไว้ด้วยเถิด หากเป็นเช่นนั้นขึ้นมาจริงๆ คงเป็นเรื่องวุ่นวายน่าดู แต่หากคิดในทางกลับกัน หากศยามลถูกบิดากับแม่เลี้ยงหลอกไป ก็ยังสบายใจกว่าที่หญิงสาวจะถูกคนใจทรามพาไปข่มเหงรังแก
“ผมขอโทษ” นั่นคือสิ่งเดียวที่พยัคฆ์จะสามารถเอ่ยออกมาในตอนนี้
เพราะพยัคฆ์เสียใจ และรู้สึกผิดกับการกระทำของตัวเองในครั้งนี้เช่นกัน หากอารมณ์เย็นลงกว่านี้สักนิด หากไม่ใจร้อนอยากเอาคืนและสั่งสอนศยามลด้วยวิธีบ้าๆ แบบนั้น คงไม่ทำให้ศยามลต้องหายตัวไปแบบนี้
“เก็บคำว่าขอโทษของแก เอาไว้ไปขอโทษหนูพริกดีเถอะ เพราะหนูพริกสมควรจะได้รับคำนี้มา
