ศยามลเดินออกมานั่งเล่นที่สวนหน้าบ้านในช่วงเย็น สายลมแผ่วเบาพัดผ่านปะทะผิวกาย แสงแดดอ่อนแสงตกกระทบพื้นหญ้า ช่วยให้หญิงสาวคลายความเครียดลงไปได้บ้างไม่มากก็น้อย
สายตาทอดมองไปเบื้องหน้าอย่างไร้จุดหมายปลายทาง เหมือนดั่งเส้นทางชีวิตของเธอในตอนนี้ไม่มีผิด เรื่องราวมากมายถาโถมกระหน่ำซัดสาดเข้ามาดั่งคลื่นลูกใหญ่ ที่เธอยังไม่รู้เลย ว่าจะจัดการเรื่องราวที่เกิดขึ้นเช่นไร มองไปทางไหนก็มืดมิดไม่เห็นแสงสว่าง
โดยเฉพาะเรื่องลูก ที่เธอยกให้เป็นสำคัญลำดับแรกในชีวิต มือบางเลื่อนขึ้นมาวางลงบนหน้าท้องแบนราบ สัมผัสลูกน้อยที่อยู่ในครรภ์ นัยน์ตาหญิงสาวแดงก่ำ เพราะไม่รู้เลยว่าจะจัดการเรื่องลูกกับพยัคฆ์เช่นไร
“ฉันไม่มีวันให้เธอมาเป็นแม่ของลูกฉันเด็ดขาด”
นั่นคือประโยคที่พยัคฆ์พูดใส่หน้า เขาไม่ได้อยากมีลูกกับเธอ เขาไม่ได้อยากมีเธอเป็นแม่ของลูก เขาเกลียดเธอเข้าไส้ แล้วเขาจะรักลูกที่เกิดมาจากเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอห
