พยัคฆ์ตื่นตั้งแต่เช้าตรู่ฟ้ายังไม่สาง พระอาทิตย์ยังไม่โผล่ขึ้นมาด้วยซ้ำ ชายหนุ่มนอนมองคนในอ้อมกอดด้วยสายตาอ่อนโยน เรียวปากแย้มรอยยิ้มบาง นิ้วแกร่งเกลี่ยปอยผมที่คลอเคลียใบหน้าออกไปทัดหูให้แผ่วเบา ไม่อยากทำให้ศยามลรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เพราะกว่าจะได้นอนลูกน้อยก็พาคุณแม่ไปอาเจียนหลายรอบทีเดียว
“ลูกดื้อเหมือนเธอไหมเนี่ย ทำซะคุณแม่หมดฤทธิ์เลย” พึมพำออกมาเบาๆ จุมพิตลงบนหน้าผากนูน ค่อยๆ ขยับตัวลงจากเตียงนอน เพื่อเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัว
ร่างสูงสวมใส่ผ้ากันเปื้อน หมุนไปหมุนมาในครัวอย่างคล่องแคล่ว เพื่อทำข้าวผัดหมูใส่ไข่ให้ศยามลทาน เพราะเมื่อวานเห็นหญิงสาวอยากทานเมนูนี้ วันนี้พยัคฆ์จึงขอลงมือทำอาหารเองในรอบปีกว่าก็ว่าได้ ก็ตั้งแต่ที่ชีวิตมีศยามลเข้ามา ชายหนุ่มก็ไม่เคยทำอาหารทานเลยสักมื้อ
“หน้าตาน่าทานจังเลยค่ะคุณเสือ” ป้านวลชะโงกหน้าเข้ามาดู เมื่อกลิ่นหอมของข้าวผัดลอยออกไปนอกห้อง หลังจากออกไปซื้อ
