“ว้าย” ปิ่นฉัตรร้องเสียงหลง
“แกจะพาหนูปิ่นไปไหนตาเต ปล่อยหนูปิ่นเดี๋ยวนี้นะ”
คุณย่านวลปรางเห็นเข้า และร้องไล่หลังหลานชาย ด้วยแรงโทสะโมโหบวกกับความมึนเมาของแอลกอฮอล์และไวน์ที่ดื่ม ทำให้เตชินท์ถึงกับขาดสติ ใบหน้าแดงก่ำ พร้อมฆ่าเธอตายได้เลย
เขาเหวี่ยงหญิงสาวใส่รถ จังหวะนั้นปิ่นฉัตรพยายามจะหนี แต่แขนหนาคว้าร่างไว้ได้ เขาเปิดประตูจับเธอยัดเข้าในรถ และขับรถด้วยความเร็ว
“เอายังไงครับคุณท่าน” ชัยหันมาถาม เขาไม่เคยเห็นเตชินท์แบบนี้มาก่อน นึกห่วงเด็กสาวจับใจ
“โทรหาตาเตสิ แม่อร” น้ำเสียงร้อนรนสั่งแม่บ้าน
“ติดแต่ไม่รับค่ะ” แม่บ้านโทรศัพท์หลายต่อหลายครั้ง
เตชินท์ขับรถด้วยความเร็วมุ่งหน้าสู่จังหวัดชลบุรี เขาเลี้ยวรถเข้ามายังบ้านพักหลังหนึ่ง ซึ่งเขาซื้อทิ้งไว้ยามมาพักผ่อน ชายหนุ่มเดินอ้อมมาเปิดประตูกระชากหญิงสาวลง
เธอดิ้นสะบัดหลุดจึงวิ่งหนีทั้งที่ไม่รู้ทิศรู้ทาง หนทางมืดมิดไม่มีแสงไฟ แต่นาทีนี้เธ
