อย่าคิดว่าคนอื่นไม่รู้

1283 คำ

คฤหาสน์กฤตทวิโรจน์ เตชินท์ขับรถเข้ามาด้วยอารมณ์เดือดดาล เดินดุ่ม ๆ เข้าในบ้านและเดินก้าวกระโดดขึ้นบันได ไปยังห้องคุณย่านวลปราง โดยถือวิสาสะผลักประตูเข้าไป คุณย่านวลปรางกับแม่บ้านกำลังคุยเรื่องปิ่นฉัตร เมื่อเห็นแขกที่เข้ามาใหม่จึงพากันหยุดพูดถึง “คุณย่าทำแบบนั้นเพื่ออะไร” เตชินท์ขึ้นเสียงใส่คุณย่านวลปราง ขณะเดียวกันคุณย่านวลปรางให้แม่บ้านออกไปก่อน ท่านอยากจะคุยกับหลานชายพอดี “แบบนั้นแบบไหน” คุณย่าย้อนถามกลับ “คุณย่าทำให้แพรวพรรณขายหน้าเมื่อคืน” สีหน้าแดงก่ำ เสื้อผ้าดูไม่ได้ “งั้นเหรอ แกกลัวแม่นางแบบขายหน้า เครื่องเพชรที่บริสุทธิ์ก็ต้องเหมาะกับคนบริสุทธิ์ ไม่ใช่คนร่านไปกับชายอื่นไปทั่ว” คุณย่านวลปรางเหลืออด ท่านพูดเป็นนัย ๆ ให้หลานชายคิด “คุณย่าหมายความว่ายังไง” ชายหนุ่มมองหน้าคุณย่า “ตามที่ฉันพูด แกเอาหนูปิ่นไปไว้ที่ไหน” ท่านถามกลับ “ห่วงเด็กคุณย่าหรือไง ผมยังสนุกกับเธออยู่เลย ไม่ต

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม