แสงไฟเริ่มสว่างเมื่อความมืดเข้าปกคลุม เตชินท์ยืนมองไปยังด้านล่างฝั่งห้องพักของคนที่เขาไม่ชอบขี้หน้า สายตาจ้องมองเหมือนหาใครสักคน ภูมินทร์เห็นพี่ชายเงียบไป จึงลุกขึ้นเดินมาสมทบ มองมายังเบื้องล่าง
พอดีกับปิ่นฉัตรกึ่งเดินกึ่งวิ่ง เพราะลมพัดแรง หญิงสาวเดินโต้ลมเพื่อกลับห้องพัก ยิ่งรีบก็เหมือนทำให้ช้าลง เสื้อผ้าถูกลมพัดจนแนบเนื้อมองเห็นสัดส่วน ผมที่มัดขึ้นสูงพลิ้วไหวตามแรงลม และหายไปทางห้องพักสองพี่น้องจ้องมองคนที่อยู่ต่ำกว่าตาไม่กะพริบ
“วิวมันดีแบบนี้นี่เอง ฮ่า ๆ” ภูมินทร์ ยกเหล้ากรอกลงลำคอหนา สัดส่วนของคนที่ถูกลมพัด ตรึงตราฝังใจชายหนุ่มไม่น้อย เพราะเริ่มโตเป็นสาวสะพรั่ง ร่างกายจึงมีการเปลี่ยนแปลงมีน้ำมีนวลขึ้น
แสงไฟในห้องปิ่นฉัตรสว่างขึ้น หนังสือในชั้นของเจ้าบ้าน ถูกนำมาปัดฝุ่นกอง ๆ ไว้ หญิงสาวรื้อค้นมานั่งอ่าน มีบางเล่มที่ตรงกับที่เธอเรียน มุมห้องจึงเป็นอีกมุมที่ปิ่นฉัตรโปรดปรานยามพักผ่อน
