“อย่านะ อื้อ...”
จิณณ์ไม่ยอมปล่อยให้เธอออกฤทธิ์ ริมฝีปากร้อนผ่าวประทับลงไปบดขยี้ริมฝีปากอิ่มนั้นอย่างดุดัน ร่ายมนตร์จุมพิตแสนเร่าร้อนลงไป เปลี่ยนเสียงห้ามให้กลายเป็นเสียงคราง ลิ้นของเขาเกี่ยวกระหวัดเรียวลิ้นของเธอราวกับงูรัดเหยื่อ กวาดต้อนทุกความหวานในโพรงปากนุ่ม
“อย่า อื้อ...”
อิงดาวส่ายหน้าหนี แต่คนตัวโตกว่าจับคางไว้บังคับให้รับจุมพิตร้อนแรงนั้น ลมหายใจของเธอขาดเป็นห้วง หอบหายใจแรง ริมฝีปากขยับไปตามการยั่วเย้า กว่าจะรู้ตัวว่าเลิกขัดขืนเขา หญิงสาวก็ตัวอ่อนไปแล้ว
“อืม คนสวย”
จิณณ์เลื่อนริมฝีปากลงไปตามซอกคอขาว เขาจูบสลับกับขบเม้มเบาๆ เพลิดเพลินกับความนุ่มนิ่มหอมกรุ่นของกายสาว เขาจูบเธอจนอ่อนระทวยสิ้นฤทธิ์ บดเคล้าเล้าโลมจนเธอยอมเคลิ้มคล้อยตาม ก่อนจะผละริมฝีปากออกมาละเลียดชิมผิวนุ่มตรงลำคอขาวผ่อง จรดปลายจมูกสูดกลิ่นกายสาวเข้าปอดอย่างพอใจ แตะริมฝีปากจูบไซ้ซอกคอหอม ลงมาตามเนินอกสล้าง มื
