“อรเกลียดผู้ชายพวกนั้น ฮือ... มันทำกับอรเหมือนอรไม่ใช่คน พออรท้องมันก็ให้อรไปเอาเด็กออก อรต้องฆ่าลูกตัวเอง ฮือ... รุ่งรู้ไหมว่าอร ต้องนอนฝันร้ายทุกคืน”
อรนิภาตัวสั่นเทาไปหมดเมื่อนึกถึงเรื่องที่เผชิญมา เสียงสะอื้นไห้ช่างน่าเวทนาจนรุ่งรวีต้องร้องไห้ตาม
“เมื่อไหร่... พ่อของอรทำแบบนี้กับอรตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมอรไม่บอกรุ่ง”
รุ่งรวีกอดอรนิภาไว้ รู้สึกสงสารเพื่อนเหลือเกิน อรนิภาต้องมาเจอเรื่องเลวร้ายแบบนี้ โดยที่เธอไม่เคยได้ช่วยเหลือ
“ตั้งแต่อยู่มัธยมปลาย พอปิดเทอม พ่อจะเอาอรไปส่งให้เจ้าหนี้ อรเคยทำแท้งครั้งแรกตอนอายุสิบแปด และทำอีกหลายครั้งจนครั้งนี้ร่างกายอรทนไม่ไหวแล้ว ฮือ...”
อรนิภาเล่าไปร้องไห้ไป ภาพในความทรงจำเลวร้ายคล้ายกำลังเล่นงานเธออยู่ อรนิภากอดรุ่งรวีไว้แน่นดั่งคนต้องการที่ยึดเหนี่ยว
“พวกนั้นมันไม่ยอมใช้ถุงยาง มันทำกับอรเหมือนเป็นโสเภณี เป็นเครื่องเล่นทางเพศ อรเกลียด... ขยะแข
