“คุณแต่งนิยายเป็นงานอดิเรกหรือคะ”
อิงดาวถามเขา มองเขาด้วยแววตาใสซื่อ บ่งบอกว่าไม่เชื่อที่เขาพูดสักนิด พี่ชายเมื่อหกปีก่อนเป็นคนน่ารักเกินกว่าจะทำเรื่องบ้าระห่ำแบบนั้นได้ หญิงสาวทำใจเชื่อไม่ลง
“เธอนี่นะ ต้องให้พิสูจน์ทุกเรื่องเลยใช่ไหม”
จิณณ์ดึงแก้มกลมๆ ของอิงดาวด้วยความมันเขี้ยว หากไม่อยู่ในที่สาธารณะเขาจะจับเธอมาจูบจนกว่าเธอจะยอมเชื่อ
“โอ๊ย! ฉันเจ็บนะ คนบ้าชอบความรุนแรงหรือไง”
อิงดาวปัดมือเขาออก ร้องโวยวายเสียงไม่ดังนัก ด้วยไม่อยากสร้างความสนใจให้โต๊ะอื่น
“เดี๋ยวเถอะ กลับถึงบ้านเมื่อไหร่ ฉันจะลงโทษให้เข็ด”
จิณณ์คาดโทษเอาไว้ ก่อนจะยื่นหน้าไปหอมแก้มเธอแรงๆ แล้วยกแก้วเบียร์ขึ้นดื่ม ไม่สนใจใบหน้างอง้ำของคนที่โดนหอมกลางร้านอาหาร
“คนบ้า มาหอมอะไรแถวนี้ อายคนเขาบ้างสิ”
อิงดาวหน้าแดงไปหมด มองไปรอบๆ แล้วพบว่าโต๊ะของผู้ชายสามคนกำลังมองมาที่โต๊ะเธอกับจิณณ์ จึงรีบหันกลับ ไม่กล้าหันไป
