“คุณจิณณ์ ฮือ... อย่าทำแบบนี้”
อิงดาวจับใบหน้าของเขาให้มองหน้าเธอ ซบหน้าแนบหน้าผากของเขาไว้ สะอื้นไห้ เจ็บปวดแทบขาดใจ
“ไปให้พ้นหน้าฉัน อย่ามาให้ฉันเห็นอีก ไป!”
จิณณ์ผลักอิงดาวออก เอ่ยปากขับไล่เธอ เมื่อมิอาจทนเห็นใบหน้าของเธอได้ ยิ่งเห็นก็ยิ่งตอกย้ำให้เขานึกถึงอรนิภา ย้ำให้เขาเห็นภาพเลวร้ายที่อรนิภาเผชิญ เขารู้สึกผิดหากให้อิงดาวอยู่ข้างกาย
“คุณจิณณ์...”
อิงดาวครางออกมาด้วยความเจ็บช้ำ จิณณ์กล่าวโทษด่าทอเธอ โยนความผิดให้เธอซ้ำๆ เขายังคงเกลียดชังเธอ ไม่อาจเปลี่ยนใจมารักเธอได้ หัวใจของหญิงสาวเหมือนเส้นด้ายตึง ถูกกรรไกรตัดฉับลงมา สายใยเดียวพันผูกหัวใจเธอไว้กับเขาคือความรักและความทรงจำในวันวาน แต่เป็นสายสัมพันธ์อันเปราะบาง ไม่อาจถักทอประสานหัวใจที่แตกร้าวของจิณณ์ได้
“คุณเกลียดฉันมากใช่ไหม...”
อิงดาวถามเขาเสียงสั่นเครือ ทั้งๆ ที่รู้คำตอบยังอยากจะถาม ราวกับต้องการตอกย้ำให้ตัวเองเจ็บปวดซ
