“ตู้นั้นใช่ไหมครับ”
จิณณ์ถามเมื่อเห็นผู้เป็นปู่พยักหน้าให้ ก็รีบลุกขึ้นเดินไปเปิดตู้ รื้อค้นหาดูอยู่ครู่หนึ่งก็เจอซองเอกสารสีน้ำตาล ภายในบรรจุรูปถ่ายรวมถึงประวัติของอิงดาว เขากวาดสายตาอ่านที่อยู่ของหญิงสาว แล้วหยิบมือถือมาถ่ายรูปเอาไว้กันลืม ก่อนจะทำท่าเดินออกไป แต่เจ้าสัวเจียงเรียกหลานชายไว้เสียก่อน
“จะรีบไปไหน แกขับรถไปเมื่อไหร่จะถึง แค่เชียงใหม่นั่งเครื่องไปชั่วโมงเดียวก็ถึงแล้ว”
“ผมอยากไปหาอิงดาว อยากรู้ว่าเธอเป็นอะไรมากหรือเปล่า”
จิณณ์ยังร้อนรน ท่านเจ้าสัวลุกขึ้นมาจับไหล่หลานชาย พาให้กลับไปนั่ง
“คนโง่เท่านั้น ที่ทำอะไรตามอารมณ์ ไม่รู้จักการวางแผน ดูหน้าตาแกก่อนสิ ยับเยินเหมือนไปโดนหมาฟัดมาแบบนี้ หนูอิงดาวเห็นคงไล่แกกลับแทบไม่ทัน”
“กล้าไล่ ก็ลองดูสิครับ”
จิณณ์ยังคงเจ้าอารมณ์ไม่เปลี่ยน เอาท่านเจ้าสัวถอนหายใจแรง ระอากับความเอาแต่ใจของหลานชาย
“เฮ้อ... แกนี่นะ ทำแผลให้เรียบร้อ
