Chapter 14
“เข้าบ้านก่อนไหมคะ” ลาเบลเอ่ยถาม ในขณะที่รถสปอร์ตเข้ามาจอดที่ลานจอดรถบ้านของเธอ
“น้องลาเบลเข้าบ้านเถอะ พี่จะกลับคอนโดแล้ว”
“หนูขอโทษนะคะที่ทำให้พี่บอสกับพี่สปายต้องทะเลาะกัน” ลาเบลเอ่ยพูดด้วยแววตาเศร้า
“พี่กับสปายไม่ได้ทะเลาะกัน น้องเบลไม่ต้องคิดมากนะ น้องลาเบลรีบเข้าบ้านเถอะ”
“ขับรถดีๆ นะคะ” ลาเบลพูดเสียงหวาน จากนั้นเธอก็ลงจากรถ ลาเบลยืนมองรถสปอร์ตที่ขับออกไปจนสุดสายตา เธอเดินเข้าบ้านด้วยใบหน้าบูดบึ้ง เท้าเล็กเดินกระทืบเท้าเข้าห้องนอนอย่างหงุดหงิด แต่เข้าห้องส่วนตัวได้เพียงไม่นานเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น
ก๊อก! ก๊อก!
“ใคร!” ลาเบลตะโกนถามเสียงดังจากด้านในห้อง
“เอ่อ...แย้มเองค่ะคุณหนู คุณท่านให้แย้มมาตามคุณหนูไปพบที่ห้องรับแขกค่ะ”
เมื่อฟังแม่บ้านพูดจบ ลาเบลก็กระชากเปิดประตูเดินลงไปหาคุณพ่อของเธอที่ห้องรับแขก
“เป็นอะไรน้องลาเบล ทำไมหนูถึงได้ทำหน้าหงิกหน้างอแบบนี้
