Chapter 29
หญิงสาวเดินเข้ามาในห้องพักด้วยหัวใจที่สั่นไหว ขาเรียวก้าวเดินไปที่ระเบียง ดวงตากลมโตมีน้ำตาเอ่อล้นออกมา เมื่อมองลงไปที่ชายหาด แล้วยังเห็นเขายืนอยู่ที่เดิม ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่นด้วยความว้าวุ่นใจ อีกใจก็อยากให้โอกาสกับเขา แต่อีกใจก็กลัวว่ามันจะจบแบบเดิม
หญิงสาวสลัดความคิดที่สับสนเหล่านั้นออกจากหัว จากนั้นเธอก็เดินเข้าห้องพักและล้มตัวลงนอน เปลือกตาสวยปิดลงสนิทเพื่อข่มตาหลับ แต่กลับมีภาพความสุข ความเสียใจแวบเข้ามาในความคิดของเธอไม่หยุดหย่อน หญิงสาวจึงหยิบมือถือกดโทรหาเพื่อนของเธอ เพื่อระบายความสับสนภายในใจให้เพื่อนของเธอฟัง
ตืดดดด...ตืดดดด...
(ว่าไงครับ...น้องสปาย)
“คะ? เอ่อ...ใช่เบอร์มัดหมี่หรือเปล่าคะ?” สปายรีบดูที่หน้าจอมือถือทันทีว่าเบอร์ที่กดโทรออกเมื่อครู่นี้ เธอกดโทรผิดเบอร์หรือเปล่า?
(พี่จะยุ่งกับมือถือของหนูทำไมเนี่ยพี่ใหญ่ เอามาเลยนะ)
(ฮัลโหล...สปาย)
“แกย
