Chapter 6

2448 คำ

Chapter 6 @บ่อนเสี่ยทรงพล ครืดดดด... เมื่อประตูรถตู้เลื่อนเปิดออก สปายก็ใช้ขาถีบชายชุดดำที่ยืนข้างประตูอย่างแรง ตุ้บ! ตุ้บ! ชายคนนั้นเซถลาเสียการทรงตัว เธอจึงใช้จังหวะนั้นวิ่งลงจากรถอย่างรวดเร็ว แต่ทว่ากลับถูกพวกมันจับตัวไว้ได้อีก “ปล่อย!!” สปายดีดดิ้นสุดแรง เมื่อถูกพวกมันรวบตัวไว้แน่น “ฤทธิ์เยอะนักนะมึง!” ชายชุดดำคนหนึ่งตะเบ็งเสียงใส่สปาย แล้วมันชกหมัดเข้าที่หน้าท้องของเธออย่างแรง “อึก! โอ๊ยยยย...” สปายงอตัวลงด้วยอาการจุกที่ช่องท้อง เธอทรุดตัวลงอย่างหมดแรง “เฮ้ยๆ...พอ! เดี๋ยวเด็กของเสี่ยก็ช้ำหมดกันพอดี อุ้มนังนี่ไปที่ห้องของเสี่ยได้แล้ว” ชายร่างใหญ่ที่เป็นหัวหน้าเอ่ยขึ้นเสียงดังห้ามปรามลูกน้องที่กำลังยกมือฟาดเข้าที่ท้ายทอยของหญิงสาว เพื่อหวังจะให้เธอสลบเหมือดจะได้ไม่ต้องแผลงฤทธิ์ออกมาอีก กึก! เสียงกดล็อกปิดประตูห้องดังขึ้น เมื่อพวกมันออกจากห้องไป หลังจากพวกมันอุ้มสปายมาวางไว้บนเตียงห้องโทนสีดำ “...”ดวงตากลมโตกวาดตามองรอบห้องอย่างตื่นกลัว เมื่อภายในห้องมีแต่อุปกรณ์ร่วมเซ็กซ์แขวนไว้ตามผนังห้องเต็มไปหมด หญิงสาวกัดริมฝีปากตัวเองแน่นเพื่อข่มอาการจุกที่ช่องท้อง เธอพยุงตัวลุกขึ้นแล้วเอามือกุมที่ท้องเดินไปดึงประตูห้องที่ปิดสนิท กึก! กึก! จะพยายามใช้แรงดึงเท่าไร มันก็ไม่สามารถเปิดออกได้ เพราะประตูมันถูกล็อกปิดไว้จากด้านนอก “จะรีบไปไหนล่ะสาวน้อย...” เสียงอำมหิตดังขึ้นมาจากภายในห้อง “...” สปายก้าวเท้าถอยหลังอย่างระแวดระวัง เมื่อเห็นชายวัยกลางคนยืนจ้องมองเธออยู่ที่ขอบประตูตรงกลางผนังห้องอีกด้าน ซึ่งมันเป็นประตูเชื่อมทะลุระหว่างสองห้อง ชายคนนี้ถึงจะแต่งตัวดูดีมีภูมิฐาน แต่สำหรับสปายแล้วหน้าตาของชายคนนี้ดูเหี้ยมโหดน่ากลัวมาก “สวยมาก เอกซ์มาก” เสี่ยทรงพลยกมือหยาบกร้านขึ้นลูบปลายคางตัวเอง แล้วมองหุ่นเย้ายวนในชุดนักศึกษารัดรูป เสี่ยทรงพลแลบลิ้นเลียขอบปากตัวเองอย่างหื่นกระหาย เมื่อจินตนาการการร่วมเซ็กซ์กับหญิงสาวอย่างดุเดือดที่จะเกิดขึ้นในไม่ช้านี้ “ปล่อยฉันไปเถอะ แล้วฉันจะไม่เอาเรื่องนี้ไปแจ้งตำรวจ” สปายเอ่ยขอร้องชายวัยกลางคน ตอนนี้เธอรู้สึกขยะแขยงกับสายตาของเสี่ยทรงพลเป็นอย่างมาก “เหอะ! แจ้งตำรวจงั้นเหรอ?” เสี่ยทรงพลแสยะยิ้มมุมปาก เพราะทรงพลค่อนข้างตลกกับคำขู่ของเด็กสาวตรงหน้า “ยะ...อย่าเข้ามานะ” สปายเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงสั่นกลัว เมื่อเสี่ยทรงพลเดินไล่ต้อนเข้ามาหาเธอเรื่อยๆ เท้าเล็กเดินถอยหลังจนหลังบางชนเข้ากับผนังห้องจนหมดหนทางหลีกหนี “ตำรวจที่ไหนจะมาช่วยเธอออกจากที่นี่ได้ เพราะอีปอแก้วกับไอ้สมศักดิ์มันขายเธอใช้หนี้ของมันแล้ว” เสี่ยทรงพลมองสปายด้วยสายตาโลมเลีย เขาเจอเด็กสาวมาก็เยอะ ทั้งสมยอมและไม่สมยอม แต่ก็ไม่มีใครถูกใจเขาเหมือนกับเด็กสาวคนนี้มาก่อน “บ้านเมืองมีกฎหมายจะมาขายฉันเหมือนผักเหมือนปลาแบบนี้ไม่ได้ ใครติดหนี้คุณ คุณก็ไปตามกับคนนั้นสิ เพราะมันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉัน” สปายเอ่ยขึ้นเสียงดัง “ถึงมันจะไม่เกี่ยวกับเธอ แต่ตอนนี้ฉันอยากลองสินค้าอย่างเธอเข้าแล้วสิ! ฉันอยากจะรู้นักว่าเธอจะสดใหม่เหมือนที่ไอ้สมศักดิ์มันโม้ไว้หรือเปล่า...” เสี่ยทรงพลพูดจบ มันก็จับหญิงสาวโยนลงบนเตียงด้วยความป่าเถื่อน “กรี๊ดดดด!!...” สปายกรีดร้องเสียงดังอย่างตื่นกลัว แต่เธอก็ไม่ยอมแพ้ให้กับชายแก่ตัณหากลับง่ายๆ หญิงสาวจึงรีบพลิกตัวไปอีกฝั่งของเตียงอย่างรวดเร็ว “อยากเล่นเกมไล่จับเหรอสาวน้อย” เสี่ยทรงพลเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงหื่นกระหาย แล้วหยิบแส้ตรงผนังห้องออกมา เพียะ! เพียะ! “ฮือ~ ช่วยด้วย!! ใครก็ได้ช่วยฉันที!!” ปากเล็กตะโกนเรียกให้คนช่วยเสียงดังลั่นห้องอย่างตื่นกลัว เมื่อเสี่ยทรงพลฟาดแส้ลงบนเตียงอย่างแรง จากนั้นเสี่ยทรงพลก็กระชากแขนเรียวเล็กไว้แน่น ก่อนจะผลักเธอลงไปบนเตียงอีกครั้ง “ตะโกนให้ตายก็ไม่มีใครมาช่วยเธอได้หรอก” เสี่ยทรงพลคร่อมทับร่างบางไว้แน่น แล้วจับมือบางล็อกกุญแจมือติดไว้กับเตียง “อย่าทำอะไรฉันเลยนะเสี่ย ฉันขอร้องละ” สปายพูดอ้อนวอนเสี่ยทรงพล เผื่อว่าชายแก่คนนี้จะยังมีคุณธรรมหลงเหลืออยู่บ้าง ว่าเธอไม่ได้ยินยอมขายตัวชดใช้หนี้แทนป้ากับลุงของเธอสักนิด “เชื่อฟังฉัน แล้วฉันจะทำให้เธอมีความสุข” เสี่ยทรงพลเอามือหยาบกร้านบีบปากเล็กแล้วจับยาเม็ดเล็กกรอกปากของหญิงสาว “ถุย! ไอ้แก่ตัณหากลับ” สปายสะบัดหน้าออกอย่างแรง แล้วพ่นน้ำลายพร้อมเม็ดยาใส่ใบหน้าของเสี่ยทรงพลทันที ต่อให้เธอต้องตาย แต่เธอไม่มีวันยอมไอ้เสี่ยบ้ากามเด็ดขาด เพียะ! “อย่ามาเก่งกับกู!” เสี่ยทรงพลตบไปที่ใบหน้าสะสวยอย่างแรงด้วยความโมโห เสี่ยทรงพลบีบปากเล็กอีกครั้งเพื่อหวังจะกรอกยาใหม่ แต่แล้วเสียงประตูห้องกลับดังขึ้นเสียก่อน ก๊อก~ ก๊อก~ “มีอะไร!” เสี่ยทรงพลเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด เมื่อลูกน้องของเขาบังอาจมาขัดจังหวะความสุข “เสี่ยครับ คุณไรเฟิลมาขอพบครับ” ลูกน้องของเสี่ยทรงพลที่อยู่นอกห้องตะโกนตอบกลับมา “จะมาอะไรตอนนี้วะ!” เสี่ยทรงพลเอ่ยด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด เมื่อลูกชายของผู้ทรงอิทธิพลมาหาเขาถึงที่บ่อนอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย “เดี๋ยวเรามาสนุกกันต่อนะจ๊ะสาวน้อย เสี่ยขอไปคุยธุระแป๊บ” เสี่ยทรงพลพูดจบ มันก็เอาผ้ามัดปากหญิงสาวเอาไว้แน่น “...” สปายสะบัดหน้าออกอย่างขยะแขยง เมื่อเสี่ยทรงพลจะเข้ามาสูดดมที่ซอกคอของเธอ “เมียกูอยู่ไหน!!” เมื่อบิ๊กบอสเห็นเสี่ยทรงพลเดินลงมา บิ๊กบอสก็ปรี่เข้าไปหาเสี่ยทรงพลอย่างไม่เกรงกลัว “คิดดีแล้วเหรอที่เอาปืนจ่อหัวเพื่อนกูแบบนี้!” ไรเฟิลพูดด้วยน้ำเสียงเหี้ยมโหด เมื่อลูกน้องของเสี่ยทรงพลจ่อปืนไปที่บิ๊กบอส โดยที่ลูกน้องไรเฟิลนับสิบคนก็ยกปืนจ่อไปที่เสี่ยทรงพลทันทีเช่นกัน “เอาปืนลง” เสี่ยทรงพลเอ่ยสั่งลูกน้องของมัน ถึงเสี่ยทรงพลจะเปิดบ่อนพนันและอยู่ในวงการธุรกิจด้านมืด แต่เสี่ยทรงพลกลับไม่กล้าต่อกรกับครอบครัวมหาอำนาจตระกูลของรัชตะ พ่อของไรเฟิล เพราะถ้าเทียบกันแล้วบ่อนของเสี่ยทรงพลก็แค่บ่อนปลายแถว “เมียกูอยู่ไหน!” บิ๊กบอสเอ่ยถามอีกครั้ง “มึงถามหาเด็กของกูทำไม?” เสี่ยทรงพลเอ่ยถามกลับ “มึงพูดว่าเมียกูเป็นเด็กของมึงงั้นเหรอ?” บิ๊กบอสเอ่ยด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น ปัง! ปัง! บิ๊กบอสหยิบปืนแล้วลั่นไกไปที่ลูกน้องของเสี่ยทรงพลทันที เพราะเขาอยากเชือดไก่ให้ลิงดู สปายไม่มีทางจะไปเป็นเด็กเสี่ยอย่างที่เสี่ยทรงพลพูด เพราะจากที่เขาฟังสปายพูดทางโทรศัพท์ เธอถูกไอ้สมศักดิ์หลอกจนถูกจับตัวมาขายใช้หนี้แทนมัน “ไอ้สมศักดิ์กับอีปอแก้วมันขายเธอให้กับกูแล้ว ฉะนั้นเธอก็ต้องเป็นเด็กของกู” เสี่ยทรงพลเอ่ยพูดอย่างใจเย็น แต่ภายในใจของทรงพลโกรธแค้นบิ๊กบอสเป็นอย่างมากที่ยิงลูกน้องของมัน แต่เสี่ยทรงพลไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่านี้ เพราะถ้าขืนให้ลูกน้องของมันยิงสวนตอบกลับไป ไรเฟิลลูกชายของรัชตะคงไม่เอาเขาไว้แน่ “กูถามมึงอีกครั้งว่าเมียกูอยู่ไหน” บิ๊กบอสยกปืนจ่อไปที่ขมับของเสี่ยทรงพลอย่างรวดเร็ว “ถ้าอยากได้เมียของมึงคืน ก็เอาเงินมาแลกสิวะ ของซื้อของขาย มึงจะมาขอเธอไปง่ายๆ ได้ยังไง ในเมื่อกูซื้อเธอมา” เสี่ยทรงพลเอ่ยพูดอย่างเจ้าเล่ห์ “เท่าไร...” บิ๊กบอสเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “ห้าล้าน แล้วถ้ามึงเอาเงินมาให้กูภายในวันนี้ มึงก็เอาเมียของมึงคืนไป แต่ถ้ากูไม่ได้เงินภายในวันนี้ เมียมึงก็ต้องนอนกับกูก่อน” เสี่ยทรงพลเอ่ยพูดอย่างเจ้าเล่ห์ ถึงแม้ว่าทรงพลจะไม่อยากมีเรื่องกับครอบครัวของไรเฟิล แต่คนอย่างเสี่ยทรงพลไม่มีวันยอมที่จะเสียผลประโยชน์ “มึง!!” บิ๊กบอสตะเบ็งเสียงอย่างเดือดดาล “มึงก็ลองยุ่งกับเมียเพื่อนกูดิ!” ไรเฟิลเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงดุดัน แล้วจ้องมองเสี่ยทรงพลเขม็ง “งั้น...ก็เอาเงินมาให้กู” เสี่ยทรงพลเอ่ยขึ้น “มึงอยากได้เงิน มึงก็ไปเอาเมียกูมาที่นี่ก่อน” บิ๊กบอสเอ่ยขึ้น เพราะเขาอยากเห็นว่าสปายยังคงปลอดภัยดีอยู่ไหม... “ไปเอาตัวนังนั่นมา!” เสี่ยทรงพลสั่งลูกน้องของมัน “ครับเสี่ย” ลูกน้องของเสี่ยทรงพลเดินออกไป จากนั้นไม่นานนักลูกน้องของเสี่ยทรงพลก็พาสปายเดินลงมา “เมียกูไม่ใช่นักโทษ!! ปล่อยเมียกู!!” บิ๊กบอสตวาดเสียงดังลั่นอย่างโกรธจัด เมื่อเห็นสปายถูกจับล็อกกุญแจมือราวกับนักโทษ มิหนำซ้ำยังถูกปิดปากไว้อีก บิ๊กบอสจึงลั่นไกลงไปที่พื้นด้วยความโมโห ปัง! ปัง! ปัง! “อย่าแตะต้องเมียกู!” บิ๊กบอสลั่นไกไปที่หัวไหล่ของลูกน้องเสี่ยทรงพลอย่างแม่นยำ เมื่อเห็นมันกระชากสปายอย่างแรง ตอนที่สปายจะวิ่งเข้ามาหาเขา “โอ๊ยยยย!!” ลูกน้องเสี่ยทรงพลผละตัวออกจากสปายและล้มลงไปนอนโอดโอยที่พื้น “ฮือ~” สปายทรุดตัวลง ใบหน้าสะสวยน้ำตาไหลพรากอย่างตื่นกลัว “มึงอย่ามากร่างในถิ่นของกู!” เสี่ยทรงพลตะคอกเสียงดังด้วยความไม่พอใจ เมื่อบิ๊กบอสยิงลูกน้องของมันบาดเจ็บไปหลายคน “มึงก็อย่ามากร่างใส่กูให้มากไอ้ทรงพล!” ไรเฟิลเอ่ยสวนกลับเสียงดังและจ้องหน้าเสี่ยทรงพลเขม็ง “ส่งเมียกูมา” บิ๊กบอสเอ่ยบอกเสี่ยทรงพล “ถ้ามึงมีเงินก็เอาเมียของมึงไป” “อะ! เงินที่มึงอยากได้” ไรเฟิลโยนกระเป๋าเงินห้าล้านไปให้เสี่ยทรงพล เพราะเขาสั่งลูกน้องของเขาให้เอาเงินมาอย่างเร่งด่วน เพราะถ้าจะให้บิ๊กบอสไปเอาเงินในตอนนี้ก็คงจะไม่ทันกาล “ส่งนังนี่คืนมันไป” เสี่ยทรงพลสั่งลูกน้องของมัน จากนั้นลูกน้องอีกคนก็ปลดล็อกกุญแจมือและดึงผ้าปิดปากออกให้สปาย ก่อนจะผลักสปายไปที่บิ๊กบอสอย่างแรง จนสปายเกือบล้ม แต่บิ๊กบอสคว้าร่างบางมาโอบกอดไว้ทันก่อนที่หญิงสาวจะเสียหลักล้มลงกับพื้น “ไอ้พวกสวะ! นี่มึง...ตบเมียกูด้วยอย่างงั้นเหรอ!?” บิ๊กบอสเอ่ยเสียงดังลั่นด้วยความโมโห เมื่อเห็นมุมปากของสปายมีเลือดซึมออกมาจากมุมปาก มิหนำซ้ำแก้มนวลยังมีรอยฟกช้ำเป็นรอยฝ่ามือ “มีสิทธิ์อะไรมาทำร้ายหัวใจกู!” บิ๊กบอสเอ่ยพูดเสียงเหี้ยมโหด ปัง! ปัง! บิ๊กบอสยิงไปที่ขาของเสี่ยทรงพลทั้งสองข้างอย่างโกรธจัด ที่มันกล้ามาทำร้ายเมียของเขาแบบนี้ “อ๊ากกกก!!” เสี่ยทรงพลตะโกนลั่นอย่างเจ็บปวด ก่อนจะล้มลงไปกับพื้นและจ้องมองบิ๊กบอสด้วยสายตาเคียดแค้น “กลับบ้านของเรากันนะ เธอปลอดภัยแล้ว” บิ๊กบอสโอบกอดสปายไว้แน่น แล้วอุ้มสปายออกไปจากตรงนั้นทันที โดยที่มีไรเฟิลและลูกน้องของเขายืนขวางเอาไว้ “ถ้าไม่อยากให้บ่อนของมึงเละเป็นโจ๊ก อย่าคิดที่จะเป็นหมาลอบกัดกูทีหลัง” ไรเฟิลเอ่ยพูดได้เพียงเท่านั้น เขาก็เดินตามเพื่อนของเขาไป “มึงไปกับน้องสปายเลยนะ เดี๋ยวกูไปกับลูกน้องกู” ไรเฟิลเอ่ยพูดขึ้น “ขอบใจมึงมากนะไอ้เฟิล เรื่องเงินเดี๋ยวกูจัดการคืนให้มึงพรุ่งนี้” บิ๊กบอสเอ่ยบอกไรเฟิล “เออ! เรื่องเงินค่อยว่ากัน แต่ตอนนี้พาเมียมึงกลับเถอะ ป่านนี้คงเสียขวัญมาก” ไรเฟิลเอามือตบบ่าแกร่งของบิ๊กบอสเบาๆ “อืม! กูไปละ” พูดจบบิ๊กบอสก็อุ้มสปายขึ้นรถและขับออกไปจากบริเวณบ่อนของเสี่ยทรงพลทันที @คอนโด “พี่บอส” ปากเล็กเอ่ยเรียกบิ๊กบอสด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เมื่อเขาวางเธอไว้บนเตียงนุ่ม ตอนนี้เธอรู้สึกปลอดภัยเมื่อมีเขาอยู่ใกล้ๆ เพราะถ้าเขาไม่ไปช่วยเธอไว้ ป่านนี้เธอคงจะโดนไอ้เสี่ยทรงพลปู้ยี่ปู้ยำไปแล้ว “หื้ม...เจ็บไหม” บิ๊กบอสขานรับด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน มือสากลูบไปยังมุมปากและแก้มนิ่มอย่างเบามือ “เจ็บ~” ริมฝีปากเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสั่นระริก เธอหยัดตัวลุกขึ้นแล้วโอบกอดเขาไว้แน่น โดยที่เธอไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน “ขอบคุณนะคะ ฮึก~” “ไม่ต้องร้อง พี่อยู่ตรงนี้แล้ว ไม่มีใครมาทำอะไรเธอได้อีก” มือสากลูบหัวหญิงสาวเบาๆ “แล้วเงินที่พี่เอาไปให้ไอ้เสี่ยนั่นเท่าไรคะพี่บอส” สปายเอ่ยถามด้วยความอยากรู้ เพราะมันต้องมากแน่ๆ เธอทำให้เขาเดือดร้อน “อยากรู้ไปทำไม” บิ๊กบอสเอ่ยถามหญิงสาว “ฉันจะหาเงินมาคืน” “เธอไม่ต้องหาเงินมาคืนพี่ แต่…” “...” สปายเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย เมื่อเขาชะงักนิ่งไปไม่ยอมเอ่ยให้จบ “แต่...เธอต้องทำหน้าที่เมียของพี่”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more