โรงพยาบาลเอกชน
แบทถูกหามตัวส่งโรงพยาบาลอย่างกะทันหัน เนื่องจากป่วยจนทรุดหนัก ยี่หวาขอร้องไนท์เพื่อมาเยี่ยม เนื่องจากเขาเคยช่วยชีวิตเอาไว้ อย่างน้อยก็ถือว่าเป็นน้ำใจ
กว่าจะพูดเกลี้ยกล่อมให้อนุญาตได้ ก็ใช้เวลาสักพัก แต่อย่างน้อยไนท์ก็พอมีเหตุผลบ้าง
"ดีใจจัง ที่ลืมตาตื่นขึ้น แล้วได้เจอเธอเป็นคนแรก" แบทพูดเสียงแผ่วพลางขยับตัวลุกนั่ง
"คุณเป็นยังไงบ้างคะ"
"รู้สึกปวดหัว ช่วงนี้คงดื่มหนักไปหน่อย"
"ดูแลตัวเองบ้างสิคะ นอกจากพักผ่อน เรื่องสุราก็ควรจะเพลาลงบ้าง ช่วงนี้ฝุ่นละอองเต็มอากาศ ทำให้ป่วยง่ายด้วยนะคะ"
"เธอเป็นคุณหมอตั้งแต่เมื่อไหร่ ฮ่าๆ"
"หนูแค่เป็นห่วงค่ะ"
แบทมองหน้าไร้เดียงสา คว้ามือเรียวจับเอาไว้ ใบหน้าหล่อเจ้าเล่ห์ยังคงน่าพิสมัย "มันโชคดีทุกอย่างเสมอ เป็นลูกเลี้ยงของมาเฟียอิทธิพลยิ่งใหญ่ แถมยังฉลาดหลักแหลม แต่ที่มันโชคดีกว่าใครๆ ก็คือ..มีเธออยู่ใกล้ตลอดเวลา"
แน่นอนว่าแบทหมายถึงมิ
