เช้าวันใหม่ทุกอย่างก็ยังคงเป็นเหมือนเดิม น้ำหวานที่อาบน้ำแต่งตัวพร้อมออกไปทำงานถือข้าวเช้าตรงมายังบ้านน๊อคดาวน์หลังเล็กเพื่อส่งอาหารให้กับนายจนเหมือนเป็นหนึ่งในหน้าที่ที่เธอไม่สามารถลืมได้
“ข้าวเช้าจ้ะ” วางตะกร้าลงโต๊ะหยิบถ้วยจานออกมาวางให้เขา “มื้อเที่ยงวันนี้ผัดกระเพาปลาหมึกกับไข่ดาวนะจ๊ะ”
พร้อมกับปิ่นโตห่อข้าวสำหรับมื้อเที่ยงที่เขาออกไปทำงาน เมนูแตกต่างจากตอนเช้าไม่ให้เขาเบื่ออาหารและมีแรงทำงาน
“ให้กินแต่กับข้าวเย็นชืด” แต่ครั้งนี้นายกลับบ่นออกมาอย่างไม่พอใจ “ทำงานเหนื่อย ๆ ก็อยากกินอะไรทำใหม่ ๆ ร้อน ๆ บ้างไหม”
“...” น้ำหวานไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เพราะเธอก็แก้ปัญหาตรงนี้ไม่ได้ด้วยหน้าที่ของตัวเองที่มีงานทำเหมือนกัน แต่ถ้าเป็นวันหยุดของเธอและเขาไม่ได้ไปไกลนักก็สามารถส่งข้าวให้ได้
“เงินเดือนที่เอ็งทำมันได้เท่าไหร่ หรือที่ได้ไปไม่พอ” ย้อนถามกลับไปเหมือนหาเรื่อง
ถึงเขาจะชอบทำไม่ดีกับเธอ
