บทที่๑๒ เคยชิน

1589 คำ

ยามเช้าของชาวบ้านก็ไม่มีอะไรนอกจากตื่นขึ้นมาตีหม้อตีจานสำหรับเริ่มต้นใช้ชีวิต เหมือนน้ำหวานที่แม้จะเป็นสาววัยรุ่นแต่ก็ตื่นมาช่วยงานบ้านงานเรือนตลอดไม่เคยขาดตั้งแต่อยู่ที่นี่ในฐานะลูกสาวเพื่อนจนเป็นลูกสะใภ้ แต่เธอไม่ได้ขยันแค่งานในบ้าน เพราะตอนนี้เธอทำงานร้านโทรศัพท์อยู่ในตัวอำเภอ แม้เงินเดือนไม่ได้เยอะมากนักแต่ก็ได้เกินค่าแรงขั้นต่ำ อีกทั้งยังอยู่ใกล้บ้านไปเช้าเย็นกลับ แล้วหากเดือนไหนทำยอดได้ถึงก็มีค่าคอมฯ ตอบแทนน่าชื่นใจ ไม่เสียค่าเช่าห้องค่ากินค่าอยู่ แถมค่าน้ำมันมอเตอร์ไซต์เติมเต็มถังขี่ได้ทั้งอาทิตย์เหลือ ๆ ส่วนพ่อชิดแม่นงของเธอก็ยังใจดีกับเธอเสมอไม่เคยเปลี่ยน พวกเขาไม่เคยบังคับให้เธอทำงาน ยังเคยบอกให้อยู่บ้านก็ได้ เพราะฤดูทำนาที่ทางบ้านรับจ้างมีสองช่าง จะได้อยู่ดูแลนายคอยส่งข้าวส่งน้ำให้ไม่ต้องเหนื่อย แต่ก็ไม่เคยห้ามในสิ่งที่เลือก ให้คำปรึกษาเหมือนพ่อแม่ของเธอเองจนรู้สึกอุ่นใจ คงเ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม