“เขาไม่ใช่หนุ่มที่ไหนหรอกนะตาล ท่านประธานบริษัทที่เตยไปฝึกงานเขาแวะมาส่ง” เธอบอกน้ำตาลเพื่อนสนิทและเรียนคณะเดียวกันที่อ้าปากกว้างและมีสีหน้าตื่นเต้น
“เฮ้ย...จริงดิ...นี่เตยสำคัญถึงขนาดประธานบริษัทมาส่งถึงหอพักเลยเชียวเหรอ เก๋มากเลยเพื่อนฉัน”
“เขาแค่แวะมาส่ง ไม่ได้มีอะไรเลยนะ”
“แต่เมื่อกี๊ตาลเห็นแว๊บ ๆ ทางกระจกรถเขาหล่อมากเลยนะ ยังหนุ่มมากเลยอ่ะ ฮั่นแน่...พอตาลพูดเตยก็หน้าแดงเลยเชียว หรือว่าๆๆๆ”
ต้นเตยส่ายหน้า “ไม่ได้มีอะไรทั้งนั้นล่ะ ว่าแต่ทำไมวันนี้ตาลกลับมาเร็ว”
“เขามีจัดเลี้ยงเล็ก ๆ ที่ฝึกงาน ตาลขี้เกียจไปเลยโกหกว่าปวดหัวขอกลับมานอนสักหน่อย แต่นี่นะสุดสัปดาห์หน้าตาลจะชวนเตยไปงานเลี้ยงของแผนก เขาจะไปเลี้ยงกันที่ร้านอาหารเล็ก ๆ มีดนตรีสดด้วยน๊า”
“ได้เหรอ...เตยไม่ใช่นักศึกษาฝึกงานของเขา ไปร่วมงานเลี้ยงแบบนี้ไม่น่าเกลียดเหรอ”
น้ำตาลส่ายหน้า “ไม่น่าเกลียด เรื่องของเรื่องก็คือที่ตาลฝึ
