“เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน บอกฉันสิว่า...เธอ...ไม่ต้องการแบบนั้น บอกสิว่าไม่ต้องการให้ฉันทำอะไรกับเธออย่างที่ฉันทำเมื่อกี๊อีก”
“ที่ท่านประธานจูบเตยน่ะหรืออคะ”
“ทุกอย่าง...ทุกอย่างระหว่างฉันกับเธอ”
เสียงของเขาหนักหน่วงทว่าต้นเตยกลับรู้สึกถึงความเคร่งเครียดและอดกลั้น ปรเมศวร์กำลังบีบบังคับตัวเองอย่างยิ่งยวดซึ่งเธอรู้ดีว่าเป็นเพราะอะไร หญิงสาวน้ำตาไหล เขากำลังคาดคั้นในสิ่งที่ตรงข้ามกับหัวใจของเธอและเธอไม่สามารถทรยศความรู้สึกของตัวเองได้ ปากอิ่มเม้มเข้าหากันสนิทก่อนเสียงแหบเบาลอดออกมา
“ท่านประธานคะ...เตยขอโทษค่ะที่ไม่สามารถทำตามที่ท่านประธานพูดมาได้ทั้งหมด เตยขอโทษจริง ๆ ค่ะที่ห้ามใจให้รักท่านประธานไม่ได้”
“ถ้าเธอจะรักฉัน รู้หรือเปล่าว่ามันจะเป็นยังไง”
“ค่ะ...เตยรู้ว่าท่านประธานยังไม่อยากรักใคร”
“และฉันมีกฎที่เธอต้องยอมรับได้ มันเป็นกฏเหล็กสำหรับตัวฉันเองแต่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนรับได้”
