“ลืมตาสิ...มิวซีอา”
หญิงสาวขยับเปลือกตาให้ค่อย ๆ เปิดขึ้นเพื่อรับภาพความเจิดจรัสจากแสงระยับสะท้อนออกมาจากอัญมณีสีขาวบริสุทธิ์รอบเรือนแหวนทองคำขาวบนนิ้วนางเรียวยาวของมือข้างซ้ายที่เขาทาบมันไว้ในมือใหญ่หนา มัสมินมีอาการตระหนกเพียงน้อยทว่ากลับนิ่งอึ้งไปนานจนลอวเรนซ์ต้องพูดขึ้นเพื่อกลบความเงียบที่โอบล้อมรอบกายเปล่าเปลือยของคนทั้งสอง
“แหวนเพชร คาร์เทีย (Cartier) ผมแค่อยากให้คุณสวมมันไว้”
“เพื่ออะไรคะ ริค?” ใบหน้าหวานเจ้าของนัยน์ตาสีน้ำตาลเจิดจ้าสะท้อนประกายหม่นลงเมื่อเธอนึกอะไรได้หลังจากมองแหวนบนนิ้วของตนราวกับว่าอารมณ์นั้นถูกกระชากกลับลงสู่เบื้องต่ำ หญิงสาวเลื่อนมือข้างนั้นลงมาทาบบนหน้าอกเต็มไปด้วยมัดกล้ามและยิ้มบาง ๆ ทว่าเต็มไปด้วยร่องรอยของความหดหู่
“มันเป็นแหวนเพชรที่สวยมากเหลือเกิน แต่มันไม่เหมาะกับนุ่นหรอกค่ะ มันบริสุทธิ์และสูงค่าเกินไปด้วยซ้ำ”
“ผมไม่ได้ตั้งใจให้คุณเอาตัวเองไปเปรียบ
