“ขนาดนั้นเลยเหรอเพื่อน สงสัยฉันคงต้องให้เวลานายเล่าสักวัน แต่...น่าอัศจรรย์ใจ ฉันไม่รู้ว่านายไปคลิกกับคุณมัสมินตอนไหน ก็เมื่อก่อนนายบอกว่าเกลียดเพลงคลาสสิคเข้าใส้และก็ได้ฟังเธอเล่นครั้งเดียวเท่านั้นที่ห้องอาหาร”
“นั่นไม่ใช่การพบกันครั้งแรก ฉันมีความทรงจำมากมายเกี่ยวกับมิวซีอาก่อนจะมาพบเธอที่นี่ และก็ยิ่งรักเธอมากขึ้นอีกหลายเท่า ตั้งแต่เรามี...เซลีน”
“แต่ฉันว่าความรักของพ่อกับแม่คงมากมายไม่ได้สักครึ่งของคนเป็นปู่ ดูพ่อนายสิ ขนาดหลายจะเล่นทรายยังอุ้มไว้บนตักไม่ยอมวาง ก็แม่หนูน้อยน่ารักน่าหลงออกอย่างนั้น”
ลอวเรนซ์หันไปมองก็เป็นจริงดังที่ปรีชาบอก บิดาของเขาอุ้มหนูน้อยไม่ยอมให้ห่างตัวซึ่งชายหนุ่มรู้ดีว่าจิอานนี่เปลี่ยนไปตั้งแต่ได้เห็นหน้าหลานสาวครั้งแรก คุณปู่คนใหม่ทำราวกับนี่คือรักแรกพบแม้แต่ชารินีที่วืทั้งรักทั้งหลง เซลีน ก็ยังเทียบไม่ได้กับสามีของเธอที่ยังโทษตัวเองถึงความผิดพลาดในอดีตทุกค
