ฟางข้าวรอรถของพ่อที่กำลังจะมารับเธอ เธอสอดส่ายสายตามองหา รถยนต์คันเก่าที่ครอบครัวเธอใช้อยู่ ซึ่งเป็นรถที่ใช้สำหรับส่งลำไย รวมถึงใช้เดินทางสำหรับครอบครัวเธอ
รถคันนี้พ่อซื้อมาตั้งแต่เธอยังเด็ก พ่อเธอเรียกมันว่าอีแก่ และไม่เคยเปลี่ยนรถ เนื่องจากครอบครัวเธอไม่ได้มีฐานะร่ำรวย และรถก็ยังสามารถใช้งานได้ดี
รถกระบะคันเก่าแบบมีคอกข้างหลัง ซึ่งคนแถวนี้ส่วนใหญ่ใช้ขนส่งผลผลิตทางการเกษตร เพื่อนำไปสู่ตลาดแล่นเข้ามาจอดตรงหน้าฟางข้าว
เมื่อมองเห็นบิดาของเธอเดินลงมาจากรถ เธอจึงรีบยกมือไหว้ ก่อนที่จะวิ่งเข้าไปกอด
" กอดพ่อซะแน่นเลยนะลูก " นายเกียรติบิดาของฟางข้าวกล่าวด้วยความเอ็นดู
" ก็หนูคิดถึงพ่อนี่คะ " ฟางข้าวอุทธรณ์ด้วยน้ำเสียงน่าเอ็นดู
" ลมอะไรหอบมาจ๊ะ ลูกสาว " นายเกียรติถามบุตรสาวด้วยความสงสัย เพราะปกติฟางข้าวจะกลับบ้านแค่ช่วงเทศกาล นอกนั้นเธอก็จะทำงานอยู่ที่กรุงเทพเป็นส่วนใหญ่ และเมื่อคืนนายเกียรต
