รถทั้งสองแล่นด้วยความเร็วสูง เมฆาใช้ทักษะการขับรถตำรวจเบี่ยงหลบ รถยนต์ของเขากระแทกเลี้ยวอย่างแม่นยำ ชนกับขอบฟุตบาทเพื่อเบี่ยงให้รถตามหลังเสียหลัก ลูกน้องของเหมราชโกรธจัด พยายามเร่งเครื่องไล่ตาม แต่เมฆาใช้ซอยเล็กๆ และตรอกลับหลังร้านค้าเป็นเส้นทางลับ พาตัวเองและปิ่นธาราหลบออกจากสายตาของพวกมันได้สำเร็จ
เมื่อออกจากตรอกมาถึงถนนใหญ่ เมฆาหยุดรถข้างทาง หอบหายใจหนัก ปิ่นธาราก้มลง มือสั่น แต่ยังคงรู้สึกถึงการปกป้องจากเขา
“ปลอดภัยแล้วตอนนี้เราหลุดจากพวกมันมาแล้ว” เมฆาพูดพลางเช็ดเหงื่อบนใบหน้า ปิ่นธารามองเขาด้วยความรู้วึกขอบคุณ
“ขอบคุณพี่เมฆจริงๆ ค่ะ” ปิ่นธาราเปิดออกมาด้วยความรู้สึกตื้นตันใจ ถ้าเธออยู่ที่สวนของเขาเธอก็คงจะอยู่รอดปลอดภัยไม่เจอกับสถานการณ์เช่นนี้ เพราะธุระของเธอทำให้เธอและเขาต้องมาหนีตายเพื่อเอาชีวิตรอด
พี่จะอยู่กับปิ่นทุกฝีก้าวไม่มีใครแตะต้องปิ่นได้" เมฆายิ้มบางๆ ก่อนจะเอ่ยคำพูดที่
