เคยชินที่มีเธออยู่ข้างกาย

1524 คำ

หลังจากเหตุการณ์อันตรายทั้งหมด เมฆาถูกพาตัวกลับเข้ามาในโรงพยาบาลอีกครั้ง แพทย์รีบเข้ามาดูแลบาดแผล และให้น้ำเกลืออีกครั้งเพื่อให้เขาปลอดภัย เขายอมทิ้งทุกอย่างเพื่อออกไปช่วยเธอ มันทำให้ปิ่นธาราซาบซึ้งใจเป็นอย่างมาก เขาไม่ใช่แค่ทำเพราะหน้าที่ แต่เขาทำเพราะหัวใจ เขาไม่ได้สนใจเลยว่าตัวเองจะบาดเจ็บแค่ไหน ขอเพียงให้เขาได้ช่วยเธอ เมื่อแพทย์จัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้วและอนุญาตให้ญาติเข้าไปเยี่ยม ปิ่นธารารีบเข้ามาไม่รอช้า น้ำตาและความห่วงใยผสมกันจนหัวใจเต้นแรง เธอรู้สึกกลัวเหลือเกินกลัวว่าเขาจะเป็นอันตราย เขาต่อสู้กับเหมราชเพื่อปกป้องเธอโดยไม่คิดชีวิตเลยสักนิด เธอรู้สึกขอบคุณเขา ที่ทำให้เธอผ่านเรื่องเลวร้ายเหล่านั้นมาจนได้ “พี่เมฆ ตอนนี้พี่ปลอดภัยแล้วนะคะ ทีหลังไม่ต้องทำแบบนี้อีกนะ รู้มั้ยว่ามันอันตราย ตัวเองบาดเจ็บแล้วถอดสายน้ำเกลือไปช่วยปิ่น มันไม่เข้าท่าเลยจริงๆ” เธอกระซิบเสียงสั่นเล็กน้อย ขณะท

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม