48

1349 คำ

“ใครเมียคุณ” “ใครหรือ อืม...” เขาทำท่าครุ่นคิด ยิ่งทำให้กุลนิดามองอย่างหมั่นไส้ “มีเยอะใช่ไหมล่ะ งั้นคุณก็รีบไปหาเมียคุณเถอะ” “ได้สิ ผมจะรีบไปตอนนี้เลย” เขาว่าแล้วก็ดึงร่างคนตัวเล็กมากอด “ว้าย” เสียงกุลนิดาร้อง แล้วต้องอายหน้าแดงเมื่อถูกเขาหอมแก้มซ้ายขวา แล้วกระซิบข้างหูเบาๆ “ผมขอต่ออีกสามรอบนะ” “ไม่ได้” “งั้นรอบเดียวก็ได้ แต่ผมขอสี่ท่าไม่ซ้ำ โอเคหรือเปล่า” กุลนิดารีบร้องห้ามเสียงหลง “มะ มะ ไม่...คุณเป็นอะไรของคุณ ถึงได้หื่นจนน่ากลัวแบบนี้” ไรอันกระซิบตอบอย่างยั่วเย้า “สามีของคุณกำลังถูกผีเข้า อยากจะ...” “ผีที่เขาสิงคุณคงเป็นผีหื่นสิไม่ว่า” “นั่นสิ ไอ้ผีตัวนี้ที่สิงผมอยู่มันบอกว่ามันชื่อผีอำ ชอบปล้ำทุกคืน..” กุลนิดาร้องลั่น “ออกไปเลยคนผีทะเล ไปอำคนอื่นเลยไป” “นี่ผมรู้นะคุณเป็นคนกลัวผี ผมมีเคล็ดลับดีๆ จะบอกทำไงให้ผีไม่หลอกอยากรู้ไหม” กุลนิดาหันมามองหน้าเขาแบบแปลกๆ เดาไม่ออกว่าจ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม