“พระเจ้า!” คนเป็นพ่อกระโดดตะครุบลูกชายตัวอ้วนเอาไว้ได้ทันก่อนที่จัสตินจะตกจากรถเข็น “มีลูกใครซนกว่านี้ไหม”
แบรดลีย์หัวใจจะวาย ความผิดของเขาเองที่ลืมคาดเข็มขัดนิรภัยให้ลูก
เมื่อคาดเข็มขัดเสร็จ แบรดลีย์ก็รีบออกมาจากแผนกเด็ก หามุมเงียบสงบลับตาคนโทร.หาใครบางคนที่กำลังตกอยู่ในอันตราย
ไรอันรับรู้ได้ว่าคนใต้ร่างแกร่งถูกเขาเอาเปรียบแค่ไหน หญิงสาวหลับสนิทเพราะหมดเรี่ยวหมดแรง หลังถูกเขาลงโทษและเรียกร้องไปถึงสามรอบ ไรอันเคลื่อนขยับอย่างเชื่องช้าค่อยๆ ถอนร่างออกมาด้วยความสงสาร
“คิดว่าไรอัน คาเตอร์ เป็นใคร นี่แค่บทลงโทษเบาะๆ คนอย่างเขาไม่ชอบเคี้ยวหญ้า แต่เคี้ยวไวอากราเป็นของหวาน”
เขาจูบซับแก้มนุ่มๆ หอมคล้ายผิวเด็ก การลงโทษแม่ตัวแสบทำให้เขาออกแรงมาก ยอมรับว่าเพลีย แต่อีกใจก็ห่วงลูกสาว เขาให้ครูซและหัวหน้าแม่บ้านอยู่ดูแลลูกสาวแทนเขานานเกินไปแล้ว
ไรอันมองรูปร่างบอบบางของเมียที่เวลานี้แดงเถือกไปทั่ว
