“ทำไมล่ะคะ” น้ำขิงถาม
“ก็พี่น้ำขิง กับ ลุงครูซ ไม่เชื่อมั่นในตัวโดราเอมอน”
ผู้ใหญ่ได้แต่มองหน้ากันแบบงงๆ แต่ละคนมองไปบนฟ้าแต่ก็ยังไม่เห็นอะไรนอกจากก้อนเมฆกับเครื่องบิน
“เห็นหรือยังคะ” เด็กหญิงถาม
สามพี่เลี้ยงรีบตอบพร้อมกัน “เห็นแล้วค่ะ/ครับ”
จนกระทั่งใครคนหนึ่งเดินมาถึงขอบสระพร้อมสายตาคู่เฉียบ แต่พอมองหน้าลูกสาวความดุดันพลันเปลี่ยนเป็นอบอุ่น
“น้ำอิงครับ เล่นน้ำสนุกใหญ่เชียว แด๊ดดี้ได้ยินหนูหัวเราะเสียงดัง กำลังคุยอะไรกันครับ”
ไรอันมองตามสายตาลูกสาวและพี่เลี้ยงทั้งสามที่แหงนมองบนฟ้า
“ดูอะไรกันอยู่ครูซ”
มือขวาผู้ซื่อสัตย์รีบรายงาน “พวกเรากำลังดูโดราเอมอนพาโนบิตะกับชิสุกะบินมาเที่ยวเมืองไทย”
ไรอันอ้าปากค้าง เขาคงใช้งานครูซมันทำงานหนักเกินไป แล้วแหงนหน้าขึ้นไปมองบนฟ้า ได้ยินเสียงครูซถามเขากลับมาบ้าง
“เจ้านายเห็นอะไรบนฟ้าบินผ่านหลังคาคฤหาสน์ไปบ้างครับ”
ไรอันมองหน้าครูซกลับอย่างงๆ
