“คุณกุลให้ผมทำเหมือนเดิมนะครับ”
เหมือนเดิมคืออะไร
ทำอะไรกัน
คนตัวใหญ่ ตาสีฟ้าฉายแววคำถามที่มีมากมายในดวงตา แล้วจ้องมองไม่กะพริบไปยังคนส่งแก๊สหุ่นล่ำบึ้ก ที่ยืนยิ้มอวดฟันขาว
“เหมือนเดิมค่ะพี่ ช่วยทีนะคะ” เสียงหวานตอบกลับพร้อมกับยิ้มอวดฟันขาวเช่นกัน
ไรอันขมวดคิ้วมองด้วยความไม่ชอบใจหนักขึ้น เมียฉันทำไมเนื้อหอมขนาดนี้วะ
“ยินดีอย่างยิ่งครับคุณกุล”
ใครกันไม่อยากช่วยเหลือหญิงสาวที่ทั้งพูดจาไพเราะอ่อนหวานแล้วยังสวยมากอีกต่างหาก
“เกรซี คุณให้เขาช่วยอะไร”
กุลนิดาสะดุ้งน้อยๆ เมื่อพบว่าไรอันยืนซ้อนทับเธออยู่ด้านหลัง ใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจที่กำลังหายใจรดต้นคอ แต่ที่ทำให้เธอประหม่าก็คือดวงตาดุจัดคู่นั้น มองมาราวกับจะหาเรื่องเธอ
“คุณมายืนอะไรตรงนี้ไม่ให้สุ้มให้เสียง”
“ผมพาลูกส่งถึงห้องนอนแล้ว”
“ถ้างั้นก็กลับได้แล้วสิ”
“ยังไม่ได้ คุณให้เขามาทำอะไรที่บ้าน” ไรอันตัดสินใจถาม สีหน้าเต็มไปด้วย
