"ตั้งแต่เด็กแล้วที่ครอบครัวโรสมักจะเอาใจแต่ผู้ชายครอบครัวโรสมีพ่อที่เก่งและพี่ชายที่กำลังจะขึ้นรับตำแหน่งประธานต่อจากเขา"
ผมมองโรสที่กำลังนั่งพับเพียบอยู่บนพื้นที่มีพรมหนาขณะที่ช่วงบนของเธอกำลังนอนเอนกายลงมาทับที่หน้าตักของผมด้วยท่าทีเหนื่อยล้าหลังจากเธอร้องไห้นานเป็นชั่วโมง
"โรสไม่เข้าใจว่าทำไมพวกของใช้โรสจะต้องได้ต่อจากพี่จนโรสโตขึ้นนั่นแหละโรสถึงได้รู้"
น้องหลับตาลงแน่นเหมือนพยายามจะกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลลงมาอีกจนผมอดจะลูบหัวเธอไม่ได้
"แม่เอาแต่กลัวว่าโรสจะทำอะไรไม่เป็นแต่โรสก็พยายามแสดงให้เห็นมาตลอดว่าโรสทำได้..โรสตั้งใจเรียนจนได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่งและพยายามฝึกงานทำงานให้เป็นรู้งานให้เร็วแต่ไม่ว่าทำยังไงแม่ก็เอาแต่พูดว่างานแบบนี้มันไม่เหมาะกับโรส...ทั้งๆที่พยายามขนาดนี้แท้ๆยังไม่เคยได้รับคำชมเลยคิดดูสิ"
โรสเค้นหัวเราะในลำคอและพยายามจะขยับลุกไปหยิบเหล้ามาดื่มอีกผมจึงขยับตัวไปเลื่อน
