เอี๊ยด!
เสียงของล้อที่บดถนนทำเอาผมเหยียดยิ้มออกมาอย่างชอบใจก่อนผมจะก้มมองมือเล็กที่กำลังจับกันไว้แน่นจมผมต้องแกะมือโรสออกทำเอาโรสสะดุ้งพร้อมเอี้ยวตัวมองผมอย่างงงๆ
"ถึงแล้วเหรอคะ?"
"ยังครับแต่ทางข้างหน้ามอไซค์ยังขึ้นไม่ได้มันอันตรายเกินไป"
โรสพยักหน้าพร้อมกับก้าวลงมายืนถอดหมวกที่ข้างรถพร้อมกับผมที่ลงจากรถและถอดหมวกออกเช่นกัน ผมหันมองร่างเพรียวที่ตอนนี้ใส่กางเกงยีนส์สีซีดกับเสื้อสายเดี่ยวสีดำแต่มันโคตรจะเข้ากับรูปร่างเธอจนผมอดจะยิ้มออกมาอีกครั้งไม่ได้
"เอาแต่ยิ้มอยู่นั้นไม่มาช่วยโรสถอดหมวกดีกว่าไหม?"
"ครับๆ ใจเย็นๆสิอย่าเพิ่งดึง"
ผมเอื้อมมือไปจับมือโรสออกก่อนจะปลดที่ล็อกให้ในครั้งเดียวพร้อมดึงหมวกแน่นๆออกจากหัวโรสให้ขณะที่โรสก็สะบัดผมให้สยายไปมาช้าๆทำเอาผมต้องหยุดมองอีกครั้ง
"อย่าแสดงออกว่าคลั่งมากได้ไหม?"
โรสขมวดคิ้วใส่ก่อนจะเดินนำผมไปที่ทางขึ้นเขาด้านหน้าซึ่งมันยังเป็นป่าที่ค่อนข้
